Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Η «ΑΝΗΣΥΧΙΑ» ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ…





Βρέθηκα στό γιο ρος μέ ποστολή νά μεταφέρω τίς νησυχίες πολλν πατέρων, ερέων, διακόνων, μοναχν καί λαϊκν θεολόγων σέ τι φορ τόν θανάσιμο κίνδυνο γιά τήν....
ν Χριστ λευθερία τν ρθοδόξων λλήνων, ξαιτίας τς ‹‹Κάρτας το Πολίτ�›› καί τήν ποχρεωτική χρήση ατς στή ζωή τν πολιτν πού μέ πειλές ο κρατοντες προσπ�! �θον νά πιβάλουν δικτατορικά στό λαό μας.


φο ἄ! < span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">κουσα τήν πάντησή τους μέ προσοχή, ντήλλαξα σκέψεις φέλιμες μέ πολλούς Αγιορετες πατέρες, γουμένους καί μή. Κατενόησα δέ, τι πολλοί ξ ατν νησυχοσαν σφόδρα καί νησυχον ως τς σήμερον. πόδειξις γνωστή γκύκλιος πού ξέδωσε διπλή σύναξις το γίου ρους πρός τό ρθόδοξο πλήρωμα.

Μετά πό λίγες μέρες, ν ζέστη ταν νυπόφορη ἀποφάσισα νά πιστρέψω στή βάση μου, χοντας ποκομίσει για ν πολλος συμπεράσματα, τά ποα νεκοίνωσα καί σέ λλους πατέρες.
Περιμένοντας νά λθει ρα πού τό λεωφορεο τς γραμμς θά μς μετέφερε πό τίς Καρυές στή Δάφνη, μέ πλησίασε νας σεβάσμιος γέροντας, γνωστος σέ μένα, στάθηκε καί μέ ρώτησε: «Πάτερ, εστε πνευματικός;».
Ντράπηκα νά το παντήσω καταφατικά. Τότε κενος μέ ξαναρωτάει, κοιτώντας με διαπεραστικά στά μάτια, δίνοντάς μου νά καταλάβω τι ατή τήν ρα δέν χρειάζονται ρρωστημένες ταπεινολογίες.
Το πήντησα, τότε, τι μέ τήν Χάρη το Θεο κκλησία μο εχε δώσει τήν εδική ελογία καί δεια νά εμαι ξομολόγος. Εθύς μέσως μο επε πί λέξη:
«Πάτερ, πρίν λίγες μέρες εδα να φοβερό ραμα, τό ποο δέν μπορ νά κρατήσω πάνω μου.
Νοιώθω τήν νάγκη νά τό ..
ποκαλύψω σέ πνευματικό τς κκλησίας μας, μέ τήν παράκληση κενος νά τό χειριστε πως τόν φωτίσει ὁ/span> Θεός».
«Μιλστε, πάτερ», το πήντησα.
«Εδα, μο επε, μεγάλη κινητικότητα στίς Οράνιες δυνάμεις γίων καί γγέλων, καί νοιωσα τι κάποιος μεγάλος κίνδυνος ρχεται στό γγύς μέλλον νά πειλήσει τήν πατρίδα μας καί λους μς, καί τι ατή κινητικότητα στίς Οράνιες δυνάμεις μο φάνηκε ς μιά προετοιμασία γιά μ! εση � �οήθεια στήν πατρίδα μας καί τόν λαό μας πό τούς γίους μας».
Πρίν προλάβω νά συνέλθω πό τήν κπληξη, μέ χαιρέτησε, καί μέ τό γιορείτικο «ελογετε» θόρυβα πομακρύνθηκε. κτοτε δέν τόν ξαναε� ��δα, οτε προσπάθησα νά μάθω ποιός ταν.
λθε ρα τς ναχωρήσεως. νοιξανο πόρτες το λεωφορείου. ν έβηκα καί κάθισα μέ προορισμό τήν Δάφνη, Ορανούπολη, Θεσσαλονίκη, θήνα.
Τό γεγονός ατό ρχόταν περιοδικά, στό νο μου.
ν τούτοις δέν το δωσα πόλυτη προτεραιότητα στήν ποιμαντική μου διακονία. (Φοβήθηκα κατ᾿ ρχήν, πειδή σύμφωνα μέ τούς πατέρες πάρχει καί πλάνη).
μως προχθές, Δευτέρα 7 Μαΐου 2012, μετά τίς βουλ�! �υτι� �ές κλογές πού γιναν στή χώρα μας καί κατανοώντας τό διέξοδο στό ποο δηγούμεθα καί τόν μεσο κίνδυνο πού διατρέχουμε νά βρεθομε λοι στόν λληλοσπαραγμό στό χάος, θυμήθηκα ντονα τά λόγια το γέροντα τότε στίς Καρυές καί σκέφθηκα νά δημοσιεύσω τά λεγόμενά του σέ μένα, στε, ε δυνατόν, νά γίνουν γνωστά στό πανελλήνιο.
Προσευχόμενος ταυτόχρονα, μέ θερμή παράκληση στόν Κύριο καί Βασιλέα ησο Χριστό νά βοηθήσει τήν πατρίδα μας καί τόν λαό μας καί νά στρέψει σέ ληθινή μετάνοια τίς καρδιές λων μας στε νά ντιληφθομε, ρχοντες καί ρχόμενοι, τήν περχόμενη δαιμονική μπόρα πού φανερά πλέον πλησιάζει…"
( του Πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά )




Πηγή