Σάββατο 12 Μαΐου 2012

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ ΜΑΣ




Διαβάστε περισσότερα »

Ηρακλειδείς ή Ευρωπαιστές ;;;

Οι μεγάλες διαφορές των Ελλήνων πολιτικών!!!

Λάζαρος Ελευθεριάδης

Ηρακλήδες υπήρχαν τρείς, ο εκατόγχειρας Αιγαίων-Βριάρεως-Ηρακλής, που αναφέρει ο Όμηρος ( Ιλ. Ραψ.Α, στ. 400 και επ.), ο ημίθεος Ηρακλής, γιός του Δία και της Αλκμήνης, ο Ιδαίος Ηρακλής ο οποίος ήταν ένας εκ των Ιδαίων Δακτύλων (οι Ιδαίοι Δάκτυλοι, γιοί της Ρέας-Κυβέλης ήσαν πέντε, Ηρακλής, Επιμενίδης, Ιάσιος, Ίδας και....
Παιωναίος). Ο Ιδαίος αυτός Ηρακλής ίδρυσε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Δεκάδες άλλοι Ηρακλήδες έκαναν την εμφάνισή τους στον Ελλαδικό και παγκόσμιο χώρο. Οι άθλοι τους είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν.

Βλέπουμε τον Ηρακλή της Αλκμήνης να εκτελεί δώδεκα άθλους και να καταξιώνεται σαν ο κατεξοχήν Ελληνικός ήρωας, νικά δε στο τέλος και αυτόν τον Άδη-θάνατο, με τον τρικέφαλο φύλακα κέρβερο και ανεβαίνει πανηγυρικά στον Όλυμπο, έδρα των αθανάτων, λυτρώνοντας έτσι το ανθρώπινο γένος από το φόβο του θανάτου.

Το επίλεκτο σώμα ή αλλιώς η "φρουρά" των "Διογενών" βασιλέων (την εποχή του Δία οι Βασιλιάδες των περιοχών λεγόντουσαν Διογενείς ή Διοτρεφείς, έτσι την εποχή του Κρόνου οι βασιλιάδες λεγόντουσαν Τιτάνες…» Αιγαίο Βουνό σελ. 171), το ονομάζανε οι «Ηρακλειδείς».

Η δράση των "Ηρακλειδών", συνεχίζεται ανά τους αιώνες με χαρακτηριστικό τους την προσφορά στην πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο.

Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως η δύναμη είναι συνυφασμένη με την εξουσία, έτσι και οι "Ηρακλειδείς", απετέλεσαν σύμβολα της δύναμης της εξουσίας.
Η δραχμή είχε ώς σύμβολα προστάτες εκατέρωθεν του εθνοσήμου τούς δύο "Ηρακλειδείς".

Σύμβολα οι "Ηρακλειδείς" λοιπόν, της οικονομικής, και όχι μόνον, εξουσίας επί εποχής "δραχμής".

Συχνά ο όρος "ευρωπαιστής" χρησιμοποιήται ώς επιθετικός προσδιορισμός, αυτών οι οποίοι υποστηρίζουν την "ευρωπαική" πορεία μιάς χώρας.
Ευρωπαιστής είναι ο οπαδός του "ευρωπαϊσμού", είναι αυτός ο οποίος, θεωρεί ότι η Ευρώπη αποτελεί πολιτισμικό πρότυπο, ο οποίος, θεωρεί την πολιτική της Ευρώπης ως σύνολο πολιτικής, θετική, για τα εθνικά του συμφέροντα, και επιδιώκει την ένωση των ευρωπαϊκών κρατών ώς μία κοινωνικο-οικονομική οντότητα.

Ομως αυτή η πορεία τα τελευταία χρόνια εμπεριέχει, και "επώδυνες" παραχωρήσεις πέραν του ανεκτού "συμβιβασμού" απο πλευρά μας πρός τους Ευρωπαίους, οι οποίες ξεπερνούν το όριο, της παραχώρησης Εθνικής κυριαρχίας της χώρας, τα όρια της " αλληλέγγυας συνεταιρείας".

Είναι γεγονός ότι η έννοια του "συμβιβασμού", στην ελληνική κουλτούρα και τα "μυαλά", έχει "υποτιμητικό" χαρακτήρα, ενώ σε άλλους πολιτισμούς-κουλτούρες, θεωρείται ο βασικός παράγοντας για την επίτευξη παραγωγικών συμφωνιών, οι οποίες "ξεκολλάνε" από συμπαγείς θέσεις και δημιουργούν θετικές και προοδευτικές δυναμικές, και δημιουργούν παραγωγικές διεξόδους.

Ηρακλειδείς όλου του κόσμου ενωθείτε, συμβιβαστήτε, η χώρα πλέον είναι Ευρωπαική !!!

Οι λεγόμενοι «Ευρωπαϊστές» καλούνται να αποδείξουν έμπρακτα πλέον, ότι, όταν μιλάνε για ευρωπαϊκές αρχές, είναι διατεθιμένοι, να ξεπεράσουν την νεοελληνική τους κουλτούρα και τον παγιωμένο κοινωνικό τους συντηρητισμό, και να επιδείξουν τίς κοινωνικές τους "ευαισθησίες".

Ακούω κατά καιρούς απο κάποιους "επαίοντες" και "ημιμαθείς" υποστηρικτές των μικροσυμφερόντων των, να χρησιμοποιούν επιχειρήματα στήριξης των "μνημονίων", του τύπου, "η κρίση είναι συστημική", "η κρίση είναι παγκόσμια", "ήταν φυσικό να έλθει και στην Ελλάδα", "αποτελεί μονόδρομο η εφαρμογή των μνημονίων και των διαρθρωτικών μέτρων", και άλλα πολλά, δια να εξηγήσουν ή αλλιώς να προσδόσουν πολιτικό άλλοθι, στα ανάλγητα, αντικοινωνικά και χωρίς καμμία προοπτική οικονομικά μέτρα τα οποία μάς επιβάλλουν οι πρόσφατες δανειακές συμβάσεις της χώρας � αλλιώς τα "μνημόνια".

Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω εξ αρχής ότι υποστηρίζω την εφαρμογή δέσμης διαρθρωτικών μέτρων εξορθολογισμού και αναδιάταξης του "κράτους", σε συνδοιασμό με τον ΑΜΕΣΟ επαναπροσδιορισμό και αναδιάταξη του παραγωγικού μοντέλου στην χώρα (η χώρα πρέπει να παράξει "προιόντα", με στόχευση τίς εξαγωγές και ανάλογο στρατηγικό προσανατολισμό, και την ικανοποίηση της εσωτερικής κατανάλωσης), ΑΜΕΣΑ !!!, επακριβής κοστολόγηση του κοινωνικού κράτους και ευθείας εξάρτησης-σύνδεσής του απο την Ελληνική οικονομία.

Εν ολίγοις απαιτείται αναλυτική περιγραφή, σε ποιό επίπεδο δύναται η οικονομία μας να υποστηρίξει κοινωνικές παροχές, και σε ποιό όχι.
Η Ελληνική οικονομία οφείλει να διαταχθεί με επταετές ή δεκαετές πρόγραμμα ανάταξής της, απο τα πολιτικά κόμματα, και επ'αυτού να κριθούν απο τούς Έλληνες πολίτες.

Εμείς ώς Έλληνες είμαστε υποχρεωμένοι να "ιδρύσουμε" ένα κράτος σωστό, λειτουργικό και παραγωγικό, χωρίς αυτό να είναι αναγκαίο να μάς το επιβάλλει κανένα "μνημόνιο" και καμμία ΕΕ.

Παραδείγματα λειτουργικών και παραγωγικών κρατών, αντίστοιχων πληθυσμών με τον δικό μας, υπάρχουν ανά τον κόσμο, πάμπολλα.Μπορούμε να παραδειγματιστούμε αναλόγως, αυτό απαιτεί και την ανάλογη πολιτική βούληση.

Ας σταματήσουν οι "πολιτικάντηδες" να ανακράζουν σε κάθε δυσκολία "ανάπτυξη", χωρίς να προσδιορίζουν το περιεχόμενο αυτής της όμορφης κατά τα άλλα Ελληνικής λέξης.

Το πρόβλημα είναι αρκετά πολύπλοκο και δύσκολο, όμως, αυτός είναι και ο ρόλος των πολιτικών, να βρούν λύσεις, το δυνατόν "ανώδυνες" για τον Έλληνα πολίτη, όχι "όποια" λύση μάς επιβάλλουν, όχι να ακολουθούμε τον εύκολο δρόμο, να αποδεχόμαστε "αμάσητη τροφή" εξ αιτίας του γεγονότος ότι κάποιοι δηλώνουν "Ευρωπαιστές" και οψίμως σφόδρα "ερωτοχτυπημένοι" με την Ευρωπαική ιδέα και επομένως άκριτα αποδεχόμαστε οτιδήποτε μάς προτείνουν ή επιβάλλουν έμμεσα πλήν σαφώς.

Αν πραγματικά οι "Ευρωπαιστές" έχουν συγκεκριμένες προτάσεις εξόδου από την κρίση, αποτελεσματικής οργάνωσης του Κράτους, σταδιακής μείωσης του χρέους, μείωσης του ελλείματος, κτλ. μέσα στα κοινωνικώς ανεκτά και επιτρεπτά όρια, δεν έχουν παρά να τίς διακηρύξουν δημόσια, και να τίς εφαρμόσουν άμεσα.

Η αντίληψη του ότι, η εφαρμογή ανάλγητων και αντικοινωνικών οικονομικών μέτρων και μόνον με σκληρή λιτότητα, με υψηλή ανεργία, με ύφεση, και γενικά την βίαιη εσωτερική υποτίμηση της οικονομίας και την φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας, θα επανέλθει σε πορεία ανάκαμψης η Ελληνική οικονομία προέρχεται απο πολιτικές νεοφιλελεύθερες και πολιτικούς, οπαδούς αυτής της πολιτικής θεωρείας όπως η κ. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί.

Αυτής της πολιτικής αντίληψης, αποτέλεσμα είναι, τα "μνημόνια" και τα συνεπακόλουθά τους, με κύριο προσανατολισμό της, την ικανοποίηση των πιστωτών-Τραπεζιτών και μόνον, κατά τα άλλα "γαία πυρρί μοιχθήτω".

Αυτής της πολιτικής αντίληψης, οπαδοί στην χώρα μας είναι τα κόμματα τα οποία έχουν κυρίως την ευθύνη δημιουργίας του χρέους, της διάλυσης του κράτους, και γενικά της υποθήκευσης του μέλλοντος των Ελλήνων στους τοκογλύφους-πιστωτές μας.Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ.

Άπαντες ανά τον κόσμο, οικονομολόγοι και ειδικοί περί των οικονομιών κλίμακος, έχουν διαφορετική άποψη από την κ. Μέρκελ, τον κ. Σόιμπλε, τον κ. Ρέσλερ, και τούς σύν αυτώ, για τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής των μνημονίων.

Εξαντλεί και "στραγγίζει" την Ελληνική οικονομία και την Ελληνική κοινωνία.Αποτελούν όμως "Φωνή βοώντος εν τη ερήμω" !!!
«Οι ειδικοί επί θεμάτων αγοράς πιστεύουν πως τίποτα δεν έχει αλλάξει, πως ο κίνδυνος των πολύ μεγάλων για να καταρρεύσουν τραπεζών παραμένει καίρια ζωντανός», λέει ο Gary Stern, τέως πρόεδρος της Federal Reserve Bank της Μινεάπολης.

Δεν ενδιαφέρει την κ. Μέρκελ, τον κ. Σοιμπλε, τον Ρέσλερ και τούς υπόλοιπους υπαλλήλους των Τραπεζιτών, η Ελληνική κοινωνία, ο Έλληνας πολίτης.

Τούς ενδιαφέρει η ικανοποίηση των πιστωτών-Τραπεζιτών ακεραίως, ανεξαρτήτως τιμήματος, και εάν αυτό το οποίο διεκδικούν οι Τραπεζίτες, και το γνωρίζουν απόλυτα οι προαναφερόμενοι, είναι αποτέλεσμα σκληρής τοκογλυφίας και κλοπής του ιδρώτα του Έλληνα και γενικότερα του Ευρωπαίου εργαζόμενου πολίτη.

Ανεξαρτήτως εάν αυτή η πολιτική οδηγεί μαθηματικώς στην εξαθλίωση μεγάλων πληθυσμών της Ευρωπαικής κοινωνίας και τελικά ο παραμικρός κλυδωνισμός των οικονομικών "τεράτων", των Τραπεζικών μεγαθηρίων, τα οποία λειτουργούν ανέλεγχτα και ασύδοτα, θα προκαλέσει ακόμη μία παγκόσμια κρίση ανάλογη της Lehman Brothers με καταρρεύσεις κρατών και φτωχοποιήσεις λαών.

Δέν τούς ενδιαφέρει!!!

Η σκληρή εκμετάλευση του εργαζόμενου απο τον Τραπεζίτη, η προστασία του κερδους των "μεγαλοαστών" είς βάρος του εργαζόμενου και τελικά η επιβολή των δυνάμεων του κεφαλαίου στίς δυνάμεις τής εγασίας, είναι ο στόχος αυτών των πολιτικών και των υπηρετών των.

«Τα προβλήματα της Ισπανίας - Ελλάδας είναι αρκετά διαφορετικά. Το ΔΝΤ εξέτασε ενδελεχώς το ισπανικό τραπεζικό σύστημα και το Ελληνικό, και τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά.

Η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις» δήλωσε η κ. Λαγκάρντ.

Αυτή η πολιτική επέβαλλε τα μνημόνια στην χώρα μας απο τους νεοφιλελεύθερους της Ευρώπης και του ΔΝΤ, και αυτήν την πολιτική πρέπει, ειρηνικά και τεκμηριωμένα, να αντιπαλέψουμε.

Από την Γαλλία ξεκινά η ανατροπή αυτών των πολιτικών της συντήρησης και της σκληρής εκμετάλευσης του εργαζόμενου πολίτη με την εκλογή του νέου Προέδρου της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ.

Αμετακίνητη στις θέσεις για την εφαρμογή του δημοσιονομικού συμφώνου εμφανίστηκε για άλλη μία φορά η Γερμανίδα καγκελάριος `Αγκελα Μέρκελ, σημειώνοντας πως όλες οι χώρες οι οποίες, το έχουν υπογράψει θα πρέπει να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα σε αυτό.

Πάντως η Γερμανίδα καγκελάριος δείχνει να εξαρτάται από την αντιπολίτευσή της, για την έγκριση των συμφωνιών, την ώρα κατά την οποίαν Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι θέτουν όρους για προσθήκη μέτρων αναπτυξιακού χαρακτήρα στο δημοσιονομικό σύμφωνο.

Ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, δήλωσε χθες το βράδυ ότι κατέστησε σαφές στον εκλεγμένο πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ πως δεν μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί το Δημοσιονομικό Σύμφωνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο κ. Γιούνκερ, ο οποίος είναι Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, δήλωσε στο τηλεοπτικό κανάλι ZDF, ότι ο κ. Φρανσουά Ολάντ του τηλεφώνησε, και ο ίδιος εξήγησε στον εκλεγμένο πρόεδρο της Γαλλίας, ότι ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά.

Οι νεοφιλελεύθεροι έχουν κατακτήσει σε όλα τα επίπεδα την Ευρωπαική Ένωση με αποτέλεσμα να διαμορφώσουν γενικευμένη πολιτική την νεοφιλελεύθερη, ώς εκ τούτου προμηνύεται "μάχη" για το ποιά πολιτική θα επικρατήσει.

Είναι προφανές ότι Τραπεζίτες και οι υπάλληλοί τους, διατάσσονται σε διάταξη "μάχης" για το επερχόμενο. Η ρήξη θα είναι έντονη και μακροχρόνια !!!

Εμείς ώς Ελλάδα οφείλουμε να αντιπαραθέσουμε πλήρες οικονομικό πρόγραμμα με στρατηγικές και τακτικές στοχεύσεις, με τήρηση των διεθνών συμφωνιών της χώρας, με τον Ευρωπαικό προσανατολισμό της χώρας, αλλά κυρίως με σεβασμό και προστασία του Έλληνα πολίτη.Οφείλουμε να θωρακίσουμε την οικονομία μας, σε κρίσιμους τομείς όπως η ανεργία, η ύφεση, η διατήρηση του βιοτικού του επιπέδου, οι κοινωνικές παροχές, κτλ.

Η προστασία του Έλληνα πολίτη είναι αδιαπραγμάτευτη, αυτή θα πρέπει να είναι η "κόκκινη γραμμή" των Ελλήνων πολιτικών, το διακύβευμα, πρός όλες τίς κατευθύνσεις.

Ο Ελληνικός λαός απαιτεί να δικαστούν οι υπεύθυνοι αυτής της κρίσης.Δεν είναι δυνατόν να "περάσει" και αυτό με "εξεταστικές" και συγκαλύψεις, αγγίζει πλέον τα όρια της Εθνικής προδοσίας, και ώς τέτοια πρέπει να εξεταστεί.Πρέπει να αναζητηθούν και να παραπεφθούν οι υπεύθυνοι, με την κατηγορία της Εθνικής προδοσίας.

Εμείς και οι επόμενες γενιές των Ελλήνων θα πληρώνουμε κυριολεκτικώς, τα λάθη (ηθελημένα ή αθέλητα) των πολιτικών, οι οποίοι διαχειρίστικαν το μέλλον αυτού του τόπου, των παιδιών μας.

Βέβαια η συνταγματική κατοχύρωση της ελάχιστης δυνατότητος δημιουργίας χρέους και ελλείματος, απο την εκάστοτε κυβέρνηση, είτε ώς ποσοστό του ΑΕΠ, ΕΊΤΕ ΏΣ ΑΝΩΤΕΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΕΠ, θεωρώ ότι πλέον είναι αναγκαία και επιβεβλημένη.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι, απο τα κόμματα τα οποία διεκδικούν την ψήφο μας ή αλλιώς θέλουν να μάς "σώσουν", να καταθέσουν πλήρες οικονομικό πρόγραμμα, δημόσια, και να αγωνιστούν για να το αποδεχτούν οι κατά τα άλλα "εταίροι-πιστωτές" μας, όπως επίσης το λεγόμενο "μεταναστευτικό" πρόβλημα. Το οποίο προέκυψε απο την υπογραφή της σύμβασης-κανονισμού "Δουβλίνο ΙΙ", (ή Κανονισμός 343/2002).

Ο κανονισμός ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ υπεγράφει επί πρωθυπουργίας ΓΑΠ, και είναι ένα νομικό κείμενο που θεσπίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και καθορίζει την χώρα, η οποία θα είναι υπεύθυνη για να δώσει άσυλο στον αιτούντα πρόσφυγα. Σύμφωνα με τον Κανονισμό Δουβλίνο-ΙΙ, ένας μετανάστης δικαιούται να ζητήσει άσυλο στην Ευρωπαϊκή χώρα στην οποία θα εισέλθει την πρώτη φορά. Μετανάστες οι οποίοι εισέρχονται στην Ελλάδα και κατόπιν μεταβαίνουν σε άλλη χώρα για να αιτηθούν άσυλο, θα πρέπει σύμφωνα με τον κανονισμό Δουβλίον ΙΙ να επιστρέφονται πίσω στην Ελλάδα.

Τον Απρίλιο 2011, μετά από έκθεση της Γαλλίδας Σοσιαλίστριας Ευρωβουλευτού Σιλβί Γκιγιόμ, ψηφίστηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οδηγία η οποία συνιστά στα κράτη-μέλη να μην εφαρμόζουν την αρχή της επαναπροώθησης των αιτούντων άσυλο στην πρώτη χώρα εισόδου στην Ευρώπη. Στην έκθεσή της η Σιλβί Γκιγιόμ συγκεκριμένα ανέφερε:

"η ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία για το άσυλο δεν προστατεύει αφενός τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο στην Ευρώπη ενώ προκαλεί, αφετέρου, πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών σ` ό,τι αφορά την μεταχείριση των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων".

Στις 21 Δεκεμβρίου 2011 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι κινδυνεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών που επιστρέφουν στην Ελλάδα μέσω του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ.

Η απόφαση του δικαστηρίου χαρακτηρίστηκε ότι ανατρέπει τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ.

Τον Μάρτιο 2011 τα αιτήματα ασύλου που εκκρεμούν στην Ελλάδα εκτιμάται ότι είναι περίπου 45.000.Επ`αυτών, το Ελληνικό κράτος, πρέπει να απαντήσει άμεσα, ή να δώσει άσυλο σε αυτούς οι οποίοι το διακαιούνται ή να επαναπροωθήσει τούς μετανάστες στίς χώρες προέλευσής τους.

Αρκετά με αυτήν την "κοροιδία" μέν, για τούς Ελληνες πολίτες, και την "χρυσοφόρα" πηγή εισοδήματος, για κάποιους επιτήδειους "πονηρούς", οι οποίοι αξιοποιούν εντέχνως, την ανυπαρξία και την "ανικανότητα" του κράτους, και κυριολεκτικά θησαυρίζουν.

Βέβαια πάντα με την "καλοπληρωμένη" ανοχή επίορκων υπαλλήλων του κράτους.
Αρκετά πλέον, σε όσους το δικαιούνται δώστε τους άσυλο, και όσοι δέν το δικαιούνται να επεναπροωθηθούν στίς χώρες τους.

Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο να μεταβάλλεται καθημερινά σε άσυλο-σκουπιδοτενεκέ της άλλης "ατσαλάκωτης" Ευρώπης. Τό τίμημα είναι πολύ μεγάλο και βαρύ, Φτάνει πιά !!!

Ηρακλειδείς επαγρυπνήτε !!!

Επ'αυτών τών προγραμμάτων να κριθούν τα κόμματα, όχι ώς ασκόπως αλαλάζοντα πετεινάρια!!!

http://www.aegeantimes.gr




Διαβάστε περισσότερα »

Κράτος ... για κλάματα !!!!!


Γι αυτό δε προκειται ποτέ να διαμορφωθεί παιδεία στον Ελληνικό Λαό...
διότι το ίδιο το....
κράτος νομοθετεί και παρανομεί... !!
Ένα απλό παράδειγμα....δείτε το παρακάτω video !
1.Εργαζόμενος δίπλα από τον εκσκαφέα δε φέρει προστατευτικά μέτρα.. κράνος-ρουχισμό-υποδήματα εργασίας.
2.Στη Κατεδάφιση του κτιρίου κυριαρχεί η παντελής έλειψη νερού .. προκειμένου να μη ΄΄σηκώνεται΄΄ σκόνη...
3.Προστατευτικά κικλιδώματα δεν υπάρχουν προκειμένου να ξεχωρίσει ο χώρος εργασίας από τους πολίτες ...
ακόμη και από τη Αστυνομία που κάθεται πολύ κοντά στο υπό κατεδάφιση κτίριο.. !!

Βάσει ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ: 447/75
Περί ασφαλείας των εν ταις οικοδομικαίς εργασίαις ασχολουμένων μισθωτών.
(ΦΕΚ 142/Α/17-07-75)
4. Ο χώρος λειτουργίας των πάσης φύσεως ανυψωτικών μηχανημάτων απομωνούται δια καταλλήλων περιφραγμάτων, ούτως ώστε να καθίσταται αδύνατος η διέλευσις και κίνησις προσώπων ασχέτων προς την εκτελουμενην εργασίαν. Οι εκτελούντες την φόρτωσιν απομακρύνονται του κάδου κατά την ανύψωσιν τούτου, φέρουν δε απαραιτήτως κράνη ασφαλείας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄.
Άρθρον 20.
Κατεδαφίσεις.
Β. Κατεδαφίσεις δια μηχανικών μέσων.
Η δια μηχανικών μέσων κατεδάφισις εκτελείται δια κρούσεως, έλξεως, ή ωθήσεως, δια της χρήσεως των καταλλήλων προς τούτο μηχανημάτων.
Εις τας ως άνω περιπτώσεις η εργασία εκτελείται εις κατάλληλον ώραν, λαμβάνονται δε μέτρα προστασίας εργαζόμενων, διερχόμενων και περιοίκων.
Υλικά και τμήματα δυνάμενα να θρυμματισθούν και εκτοξευθούν, ως υαλοπίνακες, κιγκλιδώματα κ.λπ., αφαιρούνται προ των κατεδαφίσεων. Οι εργαζόμενοι εις τας κατεδαφίσεις χρησιμοποιούν κράνη ασφαλείας, ως και προφυλακτικας διόπτρας εκ διαφανούς και αχρόου υάλου.
Κατά την κατεδάφισιν επιβάλλεται διαβροχή των κατεδαφιζομενων τμημάτων δι΄ αφθόνου ύδατος προς αποφυγήν δημιουργίας κονιορτού.


Και οι αστυνομικοί κάθονται και χαζεύουν το θέαμα.. !!!
Αν θέλανε να λάβουν μέτρα πρόληψης για τους άλλους πολίτες θα έπρεπε να βρίσκονται 100 μέτρα πιο πέρα...
ωστε να προστατεύσουν τους ίδιους και κατόπιν τους πολίτες !!!

Aναγνωστης




Διαβάστε περισσότερα »

ΒΡΕ, ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ... ΔΥΟ ΠΡΩΗΝ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΑΚΗ ΣΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ!

Όχι έναν, αλλά δυο πρώην πιστούς συνεργάτες του Άκη Τσοχατζόπουλου από την εποχή της παντοδυναμίας του, έχει κοντά του ο Αλέξης Τσίπρας.

Μάλιστα, ο ένας εξ΄ αυτών που έχει διατελέσει και υπουργός στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ο Αντώνης Κοτσακάς, θεωρείται άνθρωπος – κλειδί στο.....
επιτελείο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο δεύτερος είναι ο πρώην διευθυντής Τύπου του πολιτικού γραφείου του κ. Τσοχατζόπουλου, Γιώργος Αγραφιώτης ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, εγκαθίσταται για τα καλά στην Κουμουνδούρου.

Σας θυμίζουμε, ωστόσο, πως δεν ενώνει μόνο αυτό τους δυο πολιτικούς, αλλά και η μειωμένη στρατιωτική θητεία του Αλέξη Τσίπρα που έγινε (με βύσμα;) βάσει του νόμου Τσοχαταζόπουλου. Κάτι που και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει παραδεχτεί δημοσίως.



http://makeleio.gr/




Διαβάστε περισσότερα »

" ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ ΣΤΟ ΠΕΙΘΗΝΙΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ "

Ο παλαιός πολιτικός Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (1919-2000), υιός του δαιμόνιου επιχειρηματία Γεωργίου Μ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος το 1941 απέκτησε από τον Τσολάκογλου το προνόμιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα. Ο ίδιος υπηρέτησε ως διερμηνέας των Γερμανών στην Κοζάνη.
Ο κατοχικός πρωθυπουργός Γεώργιος Τσολάκογλου, με την....
υπογραφή του οποίου παραχωρήθηκε το προνόμιο ηλεκτρικής ενέργειας στην οικογένεια Παπακωνσταντίνου το 1948.

Επί επτά συναπτές δεκαετίες γίνεται πολύς και εκτενής λόγος για το ζήτημα των κατοχικών δανείων. Έχει αναλωθεί πολύ μελάνι και πολύς θυμός γύρω απ' αυτό. Έχουν λεχθεί πολλά και ποικίλα, άλλοτε εγγύτερα προς την πραγματικότητα και άλλοτε χωρίς να έχουν καμιά επαφή μ' αυτήν. Το ζήτημα είναι απολύτως υπαρκτό και εκείνο που είναι μοιραίο να προκαλεί πολυγνωμίες είναι το ύψος των δανείων.

Πρόκειται για χρηματικές προκαταβολές που εξαναγκάστηκε το ελληνικό κατοχικό κράτος να δίνει στους κατακτητές, ακριβώς ως δάνεια που επρόκειτο να εξοφληθούν μετά το τέλος του πολέμου. Η αξίωση αυτή δεν είναι ούτε επανορθώσεις ούτε αποζημιώσεις για θύματα και πάσης φύσεως απώλειες ή ζημίες. Καθαρά πρόκειται για νομική μορφή δανείου που όφειλε να επιστραφεί από τη μεταπολεμική γερμανική κυβέρνηση, ως νόμιμη διάδοχο του χιτλερικού καθεστώτος, το οποίο είχε δεσμευθεί να το πράξει. Αυτά ως προς τη Γερμανία, διότι ως προς την Ιταλία το θέμα έχει άλλη διάστα�η.


Ας μην σταθούμε στο πώς και στο γιατί εξαναγκάστηκαν οι ελληνικές κατοχικές κυβερνήσεις να πληρώσουν με το ταπεινό νόμισμα της δραχμής τα όσα ζητήθηκαν απ' αυτές, με αποτέλεσμα η χώρα να βυθιστεί στην οικονομική καταστροφή και την πείνα. Η Ελλάδα ήταν κατεχόμενη χώρα με την εθνική κυριαρχία της να έχει βαρύτατα πληγεί. Ο λαός της τελούσε υπό καθεστώς πρωτοφανούς βίας από τις δυνάμεις κατοχής.
Ο Γερμανός φρούραρχος Πτολεμαΐδας φον Λάνγκε, αξιωματικός των Ες Ες.
Καλώς ή κακώς επί των ημερών μιας κατοχικής κυβέρνησης δημιουργήθηκε ένα είδος δανειακής σύμβασης, η οποία όριζε ότι το ποσόν που είχαν αρπάξει οι κατακτητές θα επιστρεφόταν όταν θα τελείωνε ο πόλεμος. Αλλά οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν επέδειξαν το ανάλογο ενδιαφέρον για να διεκδικήσουν την οφειλή. Η βασική δικαιολογία, που προβαλλόταν κάθε φορά που ένας ευσυνείδητος αρμόδιος Έλληνας έθετε το θέμα, ήταν ότι η εξόφληση των κατοχικών δανείων θα γινόταν οψέποτε θα υπογραφόταν η τελική συνθήκη ειρήνης. Η Γερμανία είχε διχοτομηθεί σε Δυτική �αι Ανατολική και η προϋπόθεση για την υπογραφή τέτοιας συνθήκης ειρήνης ήταν η επανένωσή της.
Το 1990, ως γνωστόν, ενοποιήθηκε η Γερμανία. Αλλά το ελληνικό κράτος ούτε τότε, ούτε αργότερα το έπραξε. Ως θέμα θα μπορούσε αυτό κάλλιστα να αποτελέσει αντικείμενο ενός ειδικού δικαστηρίου. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι υπάρχουν ευθύνες για το πολιτικό σύστημα. Μόνο που στη χώρα μας αυτό το σύστημα είναι αρκετά περίπλοκο με ποικίλες διακλαδώσεις.
Ας ανοίξουμε μια παρένθεση και ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Σε μία μικρή πολιτεία της Δυτικής Μακεδονίας ανέλαβε κάποτε τη λειτουργία του τοπικού εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ένας δραστήριος επιχειρηματίας. Επρόκειτο για παραχώρηση προνομίου, που δόθηκε αρχικά για διάστημα μιας πενταετίας με δυνατότητα παρατάσεων. Στις 16 Οκτωβρίου 1941 ο στρατηγός Τσολάκογλου, ο τότε κατοχικός πρωθυπουργός, παραχώρησε αυτό το μονοπωλιακό προνόμιο στον εν λόγω επιχειρηματία, αφού εκείνος κατά τους προηγούμενους μήνες είχε δραστηριοποιηθεί για να επιτύχε� την άδεια. Ο κόπος του δεν είχε πάει χαμένος, ούτε η αγωνία του να ολοκληρώσει τη δουλειά έμεινε χωρίς αμοιβή.

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ένα τοπικό εργοστάσιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση χωρίς κανένα ρίσκο λόγω του μονοπωλιακού χαρακτήρα της. Ο επιχειρηματίας λογικά θα έπρεπε να είναι ευγνώμων προς τον Τσολάκογλου για μια τόσο σημαντική παραχώρηση, αλλά δεν μπορεί να πιστοποιηθεί αν διατηρούσε μια ιδιαίτερη σχέση, ούτε καν μια απλή γνωριμία μαζί του. Άλλωστε η αλήθεια είναι ότι ούτε οι πιο φανατικοί εχθροί του στρατηγού, που συνέδεσε το όνομά του με τη συνθηκολόγηση και την κατοχική κυβέρνηση, δεν έχουν διατυπώσει �αν υποψίες σε βάρος του για χρηματισμούς ή σκάνδαλα.
Πάντως ο ένας γιος του επιχειρηματία, γερμανομαθής ων, προσελήφθη από τις τοπικές γερμανικές αρχές κατοχής ως διερμηνέας τους. Γρήγορα στην κοινωνία της περιοχής έγινε γνωστός ως «μποτάκιας», διότι είχε τη συνήθεια να χρησιμοποιεί καθημερινά στρατιωτικές μπότες μέσα από το παντελόνι του.
Η ηλεκτρική επιχείρηση στη μικρή μακεδονική πόλη δεν έπαυσε να λειτουργεί ούτε όταν εγκατέλειψε την εξουσία ο Τσολάκογλου, ούτε όταν αποχώρησαν από την Ελλάδα οι Γερμανοί. Συνέχισε να λειτουργεί για πολλά ακόμα χρόνια, μέχρι τη μεταπολεμική ίδρυση της ΔΕΗ, η οποία επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Και επειδή συνέπεσε στην ίδια ακριβώς αυτή πόλη η ΔΕΗ να δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, το 1958 εξαγοράστηκαν οι εγκαταστάσεις από τους κληρονόμους του επιχειρηματία, ο οποίος εν τω μεταξ� είχε αποβιώσει.
Ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής κατά την επίσκεψή του στην Πτολεμαΐδα το 1958, την εποχή που η ΔΕΗ εξαγόρασε το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που είχε αποκτήσει η οικογένεια Παπακωνσταντίνου το 1941.
Κατά σύμπτωση από τη χρονιά εκείνη ο γιος του επιχειρηματία άρχισε να πολιτεύεται, αποδεσμευμένος πλέον από τη διοίκηση των οικογενειακών επιχειρήσεων και τις ανάλογες φροντίδες. Από το 1958 είχε ενταχθεί στον κεντρώο χώρο, τον λεγόμενο προοδευτικό χώρο, ο οποίος είχε μεγαλύτερες πιθανότητες πολιτικής ανέλιξης. Ωστόσο εκείνη την πρώτη φορά της εισόδου του στην εθνική πολιτική δεν κατόρθωσε να εκλεγεί, γεγονός που θα το επιτύχει από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα, τον Νοέμβριο 1954, στην πραγματικότητα είχε πάρει το πρώτο βάπτισμα της πολιτικής, διεκδικώντας το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης, όπου ήρθε δεύτερος επιλαχών. Συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο του κατοχικού υπουργού Σωτηρίου Γκοτζαμάνη, ο οποίος – ύστερα από μια παρατεταμένη φυγοδικία στο εξωτερικό και αφού είχε με νόμο παραγραφεί η εις θάνατον ποινή του – εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη για να διεκδικήσει τη δημαρχία. Ένας από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του ήταν ο νεαρός τότε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος.
Ο υιός του επιχειρηματία της μικρής δυτικομακεδονικής πόλης ήταν τότε δικηγόρος εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος του πολέμου, η οικογενειακή άνεση του επέτρεψε να πραγματοποιήσει λαμπρές μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Το 1954 είχε συμπληρώσει τα 35 χρόνια του και βγάζοντας λόγο προς τους εκλογείς σε μια συνοικία της συμπρωτεύουσας, εξέφρασε τον θαυμασμό του προς τον ανεξάρτητο υποψήφιο Γκοτζαμάνη. Του έπλεξε το εγκώμιο, χαρακτηρίζοντάς τον ανεπιφύλακτα ως «τη μεγαλύτερη ζώσα πολιτική φυσιογνωμία» της Ελλάδος ενώ σημειωτέον ζούσαν τότε ακόμη ο στρατάρχης Παπάγος, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Σοφοκλής Βενιζέλος, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Στέφανος Στεφανόπουλος και πολλοί άλλοι, και ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν είχε αναδειχθεί σε ηγετική μορφή.
Σύμφωνα με εφημερίδα της εποχής[1]: «Ανέφερεν εν συνεχεία τας μεγάλας εθνικάς υπηρεσίας του υποψηφίου Δημάρχου και επανέλαβεν, ότι είναι τιμή διά την πόλιν, η οποία θα τον έχη ως πρώτον πολίτην της». Ήταν ο μόνος από τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους που εκφράστηκε τόσο μεγαλόπρεπα για τον πρώην κατοχικό υπουργό, αν και την εποχή εκείνη όλες σχεδόν οι εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, όπως και όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα πραγματοποίησαν σφοδρές επιθέσεις σε βάρος του υποψήφιου δημάρχου.
Ο Γκοτζαμάνης ήταν οπωσδήποτε το μεγάλο ίνδαλμά του. Και προφανώς θεωρούσε ότι οι μεγάλες εθνικές υπηρεσίες του συνδέονταν άμεσα με τα κατοχικά δάνεια, αν και καμιά συμφωνία με τους Γερμανούς και τους Ιταλούς δεν έφερε ελληνική υπογραφή. Επρόκειτο για αποφάσεις των κυβερνήσεων του Άξονα που επιβλήθηκαν απλώς με το δίκαιο του ισχυροτέρου.
Η προσωπική αυτή ιστορία των μελών αυτής της εύπορης επαρχιακής οικογένειας, που με μια υπογραφή του στρατηγού Τσολάκογλου απέκτησαν μεγάλη περιουσία, συνεχίστηκε. Ο γιος του αείμνηστου πλέον επιχειρηματία συνέχισε την πολιτική δραστηριότητά του με μεταστροφή στον προοδευτικό χώρο και το 1961 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτης. Ο μικρότερος αδελφός του είχε προσληφθεί ως διευθυντικό στέλεχος της ΔΕΗ, η οποία είχε εξαγοράσει το οικογενειακό εργοστάσιο, και την ίδια χρονιά, το 1961, απέκτησε ένα αγόρι.
Και ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός προωθήθηκε, επανεξελέγη βουλευτής στις εκλογές 1963 και 1964 και έγινε μέλος της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, ο μικρότερος αδελφός – αν και δεν πολιτευόταν ο ίδιος – υπήρξε θύμα της χούντας, που στο μεταξύ είχε επικρατήσει, και απολύθηκε από τη θέση του στο πρώην οικογενειακό εργοστάσιο.
Μεσολάβησαν άλλες εξελίξεις, ο προοδευτικός πολιτικός προσχώρησε το 1979 στη Νέα Δημοκρατία και αργότερα, επί Μητσοτάκη, έγινε πάλι υπουργός. Ο αδελφός του πέθανε σχετικά νέος και ο υιός του τελευταίου, αφού σπούδασε οικονομικές επιστήμες και εργάστηκε στον ΟΟΣΑ, επέστρεψε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με την πολιτική.
Ανάμεσα στις πολλές συμπτώσεις, που υπάρχουν σ' αυτή τη μικρή οικογενειακή ιστορία, υπάρχουν και δύο ακόμη: Ο θείος ήταν υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, όταν η Ελλάδα – με την τυπική σύναψη συνθήκης ειρήνης μόλις ενοποιήθηκε η Γερμανία – θα μπορούσε, ως όφειλε, να διεκδικήσει τα κατοχικά δάνεια. Αλλά για λόγους που δεν έχουν αναφερθεί, αδιαφόρησε να το πράξει. Ο ανιψιός, ως υπουργός Οικονομικών στα δύο πρώτα χρόνια της κυβέρνησης του εγγονού Γ. Παπανδρέου, το 2009-11, δεν ενδιαφέρθηκε ούτε τότε να αξιώσει τα ίδια κατοχικά δάνεια, τα οποία θα μπο�ούσαν να ανατρέψουν την πορεία προς την οικονομική καταστροφή και τη σύγχρονη χρεοκοπία. Αντ' αυτού, με βιαστικά βήματα και ανεπανάληπτη προθυμία παρέδωσε με την υπογραφή του την εθνική κυριαρχία.
Πρόκειται για την οικογένεια Παπακωνσταντίνου, της οποίας ο γενάρχης Γεώργιος Μ. Παπακωνσταντίνου είχε λάβει το μονοπώλιο της ηλεκτρικής παραγωγής και διανομής στην Πτολεμαΐδα τον Οκτώβριο του 1941 με υπογραφή του Τσολάκογλου[2]. Ο υιός γνώριζε πολύ καλά όλη την υπόθεση ως διατελέσας στενός συνεργάτης και ανεπιφύλακτος θαυμαστής του Γκοτζαμάνη, ενώ ο εγγονός – και αν υποτεθεί ότι ήταν αδαής για το θέμα, εφόσον δεν θα είχε ακούσει τίποτα στο οικογενειακό περιβάλλον του – όφειλε στα δύο χρόνια του ως υπουργός Οικονομικών να είναι ενημερωμένος. Σύμφωνα με �ερμανικές εκτιμήσεις, η ελληνική απαίτηση από τη Γερμανία ανέρχεται σε εκατό περίπου δισεκατομμύρια ευρώ


 OXI ALLO KAPBOYNO




Διαβάστε περισσότερα »

ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ

Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος
Δημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής

«Δεν αισθάνομαι πατριωτισμό όταν με αδικούν, τον αισθάνομαι εκεί που ασκώ με ασφάλεια τα πολιτικά μου δικαιώματα» (Θουκυδίδης Ζ' 92, Λόγος Αλκιβιάδη προς Λακεδαιμόνιους 415 π.Χ.)
Ο ελληνικός γεωγραφικός χώρος εντός του οποίου, εμείς οι εξ αίματος κληρονομικοί απόγονοι των Αχαιών, των Δωριέων, των Ιώνων και των Αιολέων – οι σύγχρονοι Έλληνες του....
21ου αιώνα – συνεχίζουμε την προσπάθεια διαφύλαξης των μακραίωνων ιστορικών παρακαταθηκών, προασπίζοντας παράλληλα τα εθνικά συμφέροντα, κινδυνεύει να αναδειχθεί σε θέατρο εκτέλεσης απόφασης στρατηγικής αυτοχειρίας.
Το τέλος της Μεταπολίτευσης συνοδεύεται από μια ισχυρή τάση του εκλογικού σώματος να αναδείξει στο προσκήνιο πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες μέχρι πρότινος δεν εκλαμβάνονταν από τους αναλυτές των δύο μεγάλων κομμάτων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) ως εν δυνάμει πρωταγωνιστές.
Ο στρατηγικός αιφνιδιασμός που υπέστησαν με την κατάληψη της δεύτερης θέσης από τον ΣΥΡΙΖΑ και το υψηλότατο ποσοστό της Χρυσής Αυγής, ανέτρεψε εκ θεμελίων τους επιπόλαιους και ανεδαφικούς σχεδιασμούς, αναδεικνύοντας την μωρία (σ.σ. εκ της οποίας προέρχεται η λέξη τι-μωρία) του συστήματος.
Η επιτυχία της Χρυσής Αυγής, ενός καθαρόαιμου εθνικιστικού κόμματος δεν δημιουργεί ανησυχία σε επίπεδο εθνικής στρατηγικής, ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το δεύτερο κόμμα είναι πολύ πιθανό να αναδειχθεί σε πρώτο – σύμφωνα με τις τρέχουσες δημοσκοπήσεις – και θα έχει τον κυρίαρχο λόγο στη χάραξη της «εθνικής» (σ.σ. όρος με τον οποίο διαφωνεί ιδεολογικά μερίδα των συνιστωσών του) στρατηγικής. Το πρόγραμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (τον επίζηλο τίτλο της οποίας απέσπασε με την εξαιρετική εκλογική απόδοση του 16,78%) φαίνεται ότι μάλλο� διέλαθε της προσοχής των ψηφοφόρων, που τίμησαν με την πολιτική υποστήριξη την ρητορική του κόμματος με κεντρικό άξονα την οικονομία. Τρεις είναι οι βασικοί άξονες επί των οποίων οικοδομείται η αναθεωρητική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι όμως εάν υλοποιηθούν – όπως επιδιώκει στο πρόγραμμά του – θα οδηγήσουν με ασφάλεια στην στρατηγική αυτοχειρία της χώρας.
Ο πρώτος αφορά την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, την κατάργηση των Βάσεων στην Σούδα και στο Ακτιο, την μείωση των αμυντικών δαπανών και την καθιέρωση εξάμηνης θητείας. Εάν μια κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει την έξοδο της χώρας από την συμμαχία, τότε θα έχουμε διαπράξει μια κολοσσιαία πράξη στρατηγικής ανευθυνότητας, η οποία θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στο εσωτερικό και κυρίως στο εξωτερικό. Το πρώτο «συγχαρητήριο» τηλεγράφημα που θα λάβει ο κος Τσίπρας θα προέρχεται από τον ίδιο τον Ερντογάν με συνυπογράφοντα τον Νταβούτογλου. Την στιγμή κατά την οποί� οι Νέο-οθωμανοί βρίσκονται στριμωγμένοι στην γεωπολιτική γωνία, θα τους δοθεί εν ίδει θαύματος (σ.σ. θα αποδοθεί στον «..Αλλάχ που τρέλανε τους γκιαούρηδες») μια μοναδική ευκαιρία. Η ύπαρξη μαύρης τρύπας εντός της νατοϊκής Rimland δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε καμία περίπτωση, όπως δεν έγινε τον Δεκέμβριο του 1944 και κατά την περίοδο 1946-1949. Αποχώρηση από το ΝΑΤΟ θα σημάνει πρόσκληση σε παντοειδούς τύπου ρεαλιστικού ή συνωμοσιολογικού παρέμβαση, η οποία θα ανοίξει πύλη σε τουρκικούς τυχοδιωκτισμούς σε συγκεκριμένους γεωγραφικούς χώρους. Η Αθήνα θα έχει ! επιδ είξει στις κυρίαρχες Αγγλοσαξονικές δυνάμεις και αποδείξει για δεύτερη φορά μετά το 1920, ότι δεν λειτουργεί με κριτήρια γεωπολιτικής σοβαρότητας, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον του έθνους. Θυμίζουμε την περίφημη ρήση του Ιωάννη Μεταξά το 1940 προς τους διευθυντές των αθηναϊκών εφημερίδων περί αποφυγής ακρωτηριασμών.
Είναι προφανές ότι μπορεί στο επίπεδο της οικονομίας κάποιοι να φαντασιώνονται κάλυψη των αναγκών με βάση μαρξιστικά πρότυπα (σ.σ. δικαίωμά τους), ωστόσο σε ζητήματα εξασφάλισης αμυντικής επάρκειας αυτό θα αποβεί ολέθριο, αν η χώρα τεθεί εκτός ΝΑΤΟ. Η αποδόμηση της ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων θα είναι ταχύτατη καθώς το πρόγραμμα αναφέρει ρητά την μείωση των δαπανών και την εξάμηνη θητεία, εξελίξεις που θα μετατρέψουν τις Ένοπλες Δυνάμεις σε μια μορφή Στρατοχωροφυλακής και θα επιβεβαιώσουν την αδυναμία όχι απλά υπεράσπισης των συνόρων, αλλά και των συμφ�ρόντων της χώρας. Επίσης εννοείται ότι τα περί στρατηγικής συμμαχίας με Ισραήλ, η ανακήρυξη ΑΟΖ δεν θα μπορούν να υλοποιηθούν, καθώς εκτός των άλλων, αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ευαγγελίζονται την διανομή του «πλούτου» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας επί τη βάση του… ανθρωπιστικού δικαίου, αγνοώντας την ρήση του Θουκυδίδη ότι «στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισοδύναμοι και ότι αντίθετα ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο το! υ το επιβάλλει η αδυναμία του» (Ε΄89 Διάλογος Αθηναίων-Μηλίων).
Ο δεύτερος άξονας αφορά την μαζική νομιμοποίηση εκατομμυρίων (ποιος γνωρίζει πόσους τελικά) λαθρομεταναστών στην συντριπτική τους πλειοψηφία μουσουλμάνων – την απαγόρευση πλέον των επαναπροωθήσεων όσων εισέρχονται παράνομα, γεγονός που σε βάθος λίγων ετών θα έχει καταστήσει τους Έλληνες μειονότητα στην πατρίδα τους (σ.σ. αναμένεται και νέο συγχαρητήριο τηλεγράφημα των Ερντογάν-Νταβούτογλου). Το τέλος της Ελλάδας όπως την γνωρίζουμε και την μετατροπή της σε σκουπιδοτενεκέ της Ευρασίας, θα έχει επιτευχθεί με… αντάλλαγμα την μαζική πρόσληψη στο δημό�ιο εκατοντάδων χιλιάδων και την επαναφορά των μισθών στα πρότερα επίπεδα… Η χώρα θα έχει αποκτήσει και επισήμως πολυεθνική ταυτότητα και ισλαμική πλειοψηφία, η οποία θα ενισχύεται συνεχώς από τις μάζες που θα περνούν τα αφύλακτα σύνορα. Είναι σαφές ότι η έξοδος από την ΕΕ θα επέλθει ως μέτρο των Ευρωπαίων να προστατέψουν τα κράτη τους από τον «ελληνικό» δούρειο ίππο. Η καθιέρωση απλής αναλογικής θα επιτρέψει μέσα στην επόμενη πενταετία το πρώτο κόμμα που θα αναλάβει την εξουσία να αποτελεί συνιστώσα των νέο-οθωμανών και όχι του ΣΥΡΙΖΑ, οι πολιτικοί! ηγέ� �ες του οποίου μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί ότι σπέρνουν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες.
Ο τρίτος άξονας αφορά την αποστρατιωτικοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας, την κατάργηση των ΜΑΤ/ΕΚΑΜ, των Ειδικών Φρουρών, της Συνοριοφυλακής, που σε συνδυασμό με τα παραπάνω θα δώσει το έναυσμα για ένα γενικό πλιάτσικο κατά του γηγενούς πληθυσμού. Είναι λυπηρό να βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τέτοιο μέλλον, το οποίο φέρεται να σχεδιάστηκε από κάποιους που θεωρούν τον εαυτό τους μάλλον ελληνόφωνο, καθώς κάθε παραπομπή σε εθνικό τους προκαλεί απέχθεια, υποστηρίζοντας με πάθος ότι ο «εθνικισμός» συνιστά τον μεγαλύτερο εχθρό.
Τον Ιούνιο – εφόσον προκηρυχθούν εκλογές – είναι πολύ πιθανό να βιώσουμε ένα Βατερλώ (σ.σ. που επίσης διεξήχθη στις 18 Ιουνίου του 1815) με τακτικές τύπου Στάλινγκραντ (έλλειψη εχθρογνωσίας- αιφνιδιαστική περικύκλωση), καθώς δεν φαίνεται και αυτήν την φορά να μπορέσει κάποιος από μηχανής θεός (σ.σ. ή κάποιος που θα αναλάβει ρόλο αρχιστράτηγου θέτοντας υπό την σκέπη του τους φιλόδοξους αυτόνομους πολιτικούς πολέμαρχους) να μεταβάλλει την πορεία της μάχης. Ίσως να πρόκειται και για πολιτική ήττα τύπου Μάντζικερτ (Αύγουστος 1071), καθώς οι σύγχρονοι «δυνατοί καικατ' επάνω» προτάσσουν τα ιδιωτικά και όχι τα εθνικά συμφέροντα. Στο μυαλό μας στριφογυρίζει επίσης το σύνθημα των εκλογών του Νοεμβρίου 1920 «Οίκαδε», μαζί με το λαϊκό επιχείρημα του Μάιου 1453 «καλύτερα σαρίκι τούρκικο, παρά φακιόλιο λατινικό». Όμως διαχρονικά το πρόβλημα του Ελληνισμού είναι ο εγωπαθής φθόνος (σ.σ. να ψοφήσει και του άλλου η κατσίκα) όπως εκφράσθηκε με την μήνι του Αχιλλέα στο προοίμιο της Ιλιάδας και αποτυπώθηκε μέσω του Θουκυδίδη με την αιτιολόγηση της προδοσίας του Αλκιβιάδη κατά της Αθήνας (βλ. εισαγωγικό προοίμιο), προς τους Λακε! δαιμ όνιους προτάσσοντας και τότε ένα πνεύμα τύπου ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα που τίθεται προς όλους όσους έχουν σώας τα φρένας είναι απλό και σαφές: Θα αφήσουμε το μέλλον της Ελλάδας σε πολιτικούς που θέλουν να μετατρέψουν την χώρα σε έναν πολυεθνικό πολτό, με κυρίαρχο στοιχείο το Ισλάμ, που θα ανοίξουν την πόρτα του γεωπολιτικού φρενοκομείου, θα αποδομήσουν ενσυνείδητα την αποτρεπτική μας ισχύ, οι οποίοι δεν θεωρούν ότι είμαστε «έθνος» και δεν αποτελούμε συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων; Θα αποδεχθούμε την ρητορεία που προσφέρει ως νέα σειρήνα ένα ευχάριστο μαγευτικό τραγούδι για ουτοπικές οικονομικές επανορθώσεις, χωρ�ς να διακρίνουμε τα βράχια που μας οδηγεί; Τελικά εξελιχθήκαμε σε «θεατές των λόγων και ακροατές των πράξεων…. δούλοι κάθε παραδοξολογίας και περιφρονούμε κάθε τι το συνηθισμένο… είμαστε σε αναζήτηση άλλου κόσμου από εκείνον στον οποίον ζούμε και δεν μπορούμε να κρίνουμε σύμφωνα με την πραγματικότητα… μοιάζουμε περισσότερο με ανθρώπους που παρακολουθούν συζήτηση σοφιστών παρά με πολίτες που συσκέπτονται για τα ζητήματα της πολιτείας» όπως μας προειδοποιεί από το παρελθόν ο Θουκυδίδης (Γ΄38-39); Αν η απάντηση είναι ναι τότε είμαστε άξιοι όχι της τ! ύχης αλλά των επιλογών μας.

Σημείωση: Τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ τις λάβαμε από το site: parapolitika.gr

http://infognomonpolitics.blogspot.com/




Διαβάστε περισσότερα »

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΕΛΙΓΜΟΣ ΕΝ’ΟΨΕΙ ΕΚΛΟΓΩΝ

(εάν γίνουν εκλογές…)
Εάν δεχτούμε ότι το Μαύρο Μέτωπο είναι στρατηγικά οργανωμένο (και απ'οτι φαίνεται είναι) θα πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε απλοικά και να το χτυπήσουμε άμεσα. Χρονοτριβούμε σε διχόνοιες.
Δεν υπάρχει χρόνος.
- Δόγμα του Σοκ αυτοί.
–Δόγμα του Σοκ με Blietzkrieg εμείς.
Ως Έλληνες θέλουμε πραγματικά δύο...
πράγματα να γίνουν. Δύο βήματα:
Πρώτο Βήμα: ΑΚΥΡΩΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ/ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ – ΤΙΜΩΡΙΑ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ/ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ
Δεύτερο Βήμα: ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ απο ΑΡΙΣΤΕΡΑ & ΔΕΞΙΑ για ανοικοδόμηση της Ανεξάρτητης Ελλάδας.
Αρχικά να γίνει το πρώτο ουσιαστικό βήμα. Αν ψάχνουμε να βρούμε ιδανικό κόμμα ή ηγέτη δεν θα γίνει ποτέ.
Θέλει λίγη αισιοδοξία… και λίγη στρατηγική σκέψη..
Να σας πω ότι κανένας δεν είναι άγιος. Μην αναλωνόμαστε σε λεπτομέρειες.
Καλύτερα ΕΜΕΙΣ "μη χείρον βέλτιστον" γιατί αλλιώς ΑΥΤΟΙ "διαίρει και βασίλευε"
Επιλέγουμε όσους είναι γνήσια αντι-μνημονιακοί ή δείχνουν πατριώτες, έχουν ήδη μεγάλη εκλογική βάση και έχουν αυξημένη πιθανότητα συνεργασίας.
Ο καλύτερος συνδυασμός φαίνεται να είναι:
Ανεξάρτητοι Έλληνες + ΣΥΡΙΖΑ
Εάν π.χ. ΚΑΜΜΕΝΟΣ+ΣΥΡΙΖΑ = 50% στις εκλογές, έχουμε συνεργασία και τελειώσαμε.
Στα κρίσιμα Εθνικά θέματα ας κάνουν δημοψήφισμα.
Εάν π.χ. ΣΥΡΙΖΑ + ΧΑ =40% ! Έχουμε αδιέξοδο γιατί δεν θα υπάρχει περίπτωση σύμπραξης με τίποτα. Δοκιμάστε και άλλα πιθανά σενάρια. Δεν βγαίνει τίποτα…
Ας κάνουμε αυτό που είναι εφικτό. Ας τους δώσουμε την ευκαιρία. Όποιος είναι προδότης θα φανεί..!
Τους γνωστούς δοσιλόγους τους ξέρουμε και θα τιμωρηθούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Έτσι άλλωστε τα πλην(-) του Τσίπρα & τα πλην(-) του Καμμένου, θα γίνουνε ΣΥΝ(+).
Φτάνει οι ΚΚΕδες, οι ΕΠΑΜΙΤΕΣ, οι ΑΝΤΑΡΣΥες και οι λοιποί αριστεροί να συσπειρωθούν γύρω απο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεξιοί, κεντρώοι και χρυσαυγίτες να συσπειρωθούν γύρω απο Καμμένο…
- Επικεντρωθείτε στην ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΟΠΗ του MAYΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
- Σκεφτείτε πολιτικά και όχι κομματικά. Η αρχή έγινε!
ΑΣ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΟΡΙΑ ΑΝΤΟΧΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ !!!
* Προτείνω παράλληλα άσκηση "πίεσης" προς ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αναθεωρήσουν τις ανθελληνικές απόψεις τους στο θέμα των λαθρομεταναστών και των σοβαρότατων εθνικών μας θεμάτων (π.χ. ονομασία Σκοπίων και μουσουλμανική μειονότητα στη
Θράκη) τα οποία θεωρώ απαραίτητα να ληφθούν υπόψη ….. πριν να'ναι αργά και έχουμε μη αναστρέψιμες συνέπειες.
** Η συνεργασία με Καμμένο μπορεί να γίνει πιο εύκολη. Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος θα είναι επίσης πιο εύκολη.
*** Όποιος μπορεί να σκεφτεί κάτι καλύτερο στρατηγικά ή να προσθέσει κάτι ουσιαστικό, ας το κάνει..
——— Τάσος [10.05.2012]




Διαβάστε περισσότερα »

Τζημερος γλυφει Μερκελ (κατι σαν τους δοσύλογους του παρελθόντος)

Επειδή περνάει στο ντούκου και δεν είναι καθόλου καλό για το παραμύθιασμα του κόσμου να και η επιστολή που έστειλε ο κύριος Τζήμερος(που υποστηρίζει το πολιτική χωρίς πολιτικούς , δημιουργία ξανά και κάτι τέτοια χαριτωμένα) στην κυρία Μέρκελ.
Ανοιχτή επιστολή στην Μέρκελ…
Πέμπτη 20/10/2011
Εξοχότατη,
σας ευχαριστούμε για τις .....
προσπάθειες που κάνετε να προσφέρετε αίμα στην Ελλάδα, για να βγει από την εντατική, αλλά, όπως διαπιστώνετε κάθε μέρα, δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα η αιμορραγία: το διεφθαρμένο, σπάταλο, και εχθρικό σε κάθε προσπάθεια παραγωγής, κράτος. Αν δεν έχετε βρεθεί σε ελληνική υπηρεσία ζητώντας ένα οποιοδήποτε πιστοποιητικό δεν μπορείτε να φανταστείτε ούτε τον βαθμό της διαφθοράς ούτε την έκταση του παραλογισμού αυτού του καφκικού μηχανισμού. Το κράτος αυτό που αποτελείται κατά κύριο λόγο από τους πρώην αφισοκολλητές τω� δύο κομμάτων τρώει, όπως ο γύπας στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης», τα σπλάχνα του παραγωγικού δυναμικού αυτής της χώρας.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες: Ελλάδα δεν είναι μόνο οι απατεώνες πολιτικοί και οι γραφειοκράτες που μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για τη χώρα μας. Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο δυναμικό ευφυών, δημιουργικών, εργατικών και ηθικών ανθρώπων που στραγγαλίζονται κάθε μέρα από την κομματική μαφία. Αν στην Ιταλία η Μαφία έχει συναλλαγές με το κράτος, στην Ελλάδα, Μαφία είναι το ίδιο το κράτος! Όλα αυτά τα χρόνια, οι πολιτικοί σε συνεργασία με τους εργολάβους δημοσίων έργων που είναι παράλληλα ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, κλέβουν ασύστολα τις επιδοτήσει� της Ε.Ε. και τους φόρους όσων Ελλήνων δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν, ενώ προσφέρουν εξοργιστική ασυλία σε κάθε γκάγκστερ του συναφιού τους.

Τι θα κάνατε εσείς αν ακούγατε τον εφοριακό που ήρθε στην επιχείρησή σας για έλεγχο και τα βρήκε όλα άψογα, να σας λέει ότι είναι αδύνατον να γυρίσει στην εφορία με «άδεια χέρια» και ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράψει πρόστιμο και να πάρει κι αυτός τη μίζα του; Κι όμως, υπάρχουν πολλοί πρώην δημόσιοι υπάλληλοι που παραιτήθηκαν γιατί δεν άντεχαν να περνούν όλη τη ζωή τους σε ένα γραφείο χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτε, παρά μόνο ρουσφέτια διορισμών και παρανομιών με την ευλογία του πολιτικού τους προϊσταμένου!
Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας σήμερα στην Ελλάδα που να θυμίζει δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Η Παιδεία, το μέλλον κάθε χώρας είναι πεδίο αισχρής συναλλαγής καθώς οι φοιτητές με νόμο του Ανδρέα Παπανδρέου που μόλις τώρα καταργήθηκε, ψήφιζαν για τους Πρυτάνεις και πουλούσαν τις ψήφους τους με αντάλλαγμα τα θέματα στις εξετάσεις και τις θέσεις για τις διδακτορικές διατριβές.
Οι αγρότες όλα αυτά τα χρόνια, με πολιτική κάλυψη, εξαπατούσαν την Ε.Ε εμφανίζοντας εκτάσεις που δεν καλλιεργούσαν και ψεύτικη παραγωγή για να εισπράτουν τις επιδοτήσεις, ενώ τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων αντί να αξιοποιηθούν στην αναμόρφωση των καλλιεργειών και στον εκσυγχρονισμό της παραγωγής γινόντουσαν πολυτελή αυτοκίνητα και γλέντια στα νυχτερινά κέντρα της επαρχίας.
Σε ένα τέτοιο όργιο παρανομίας δεν είναι καθόλου περίεργο που ο μεγαλύτερος παράνομος στην Ελλάδα είναι το ίδιο το κράτος μη εφαρμόζοντας τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει. Δεν πληρώνει ποτέ εμπρόθεσμα, οδηγώντας επιχειρήσεις σε κλείσιμο και επιχειρηματίες στην αυτοκτονία (κυριολεκτικά: αναφέρομαι σε πραγματικά περιστατικά) δεν τηρεί τις συμφωνίες του, δεν επιστρέφει το ΦΠΑ (χρωστάει αυτή τη στιγμή 6 δις ευρώ) ενώ αν κάποιος πολίτης στραφεί νομικά εναντίον του εξοντώνεται οικονομικά από την «Δικαιοσύνη» η οποία χρειάζεται 20 περίπου χρόνια για να ολοκληρ�σει μια απλή αίτηση αποζημίωσης.
Ξέρετε ότι υπάρχουν ιδιωτικές εκτάσεις που το κράτος έχει δεσμεύσει για απαλλοτρίωση το 1990 και ακόμα δεν έχει αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες της, παρότι υπάρχει νόμος που το υποχρεώνει να το κάνει; Ταυτόχρονα εδώ και χρόνια, τις δημόσιες εκτάσεις τις οικειοποιούνται και τις πωλούν συμμορίες κρατικών υπαλλήλων στις πολεοδομίες και τις δασικές υπηρεσίες σε συνεργασία με επίορκους δικηγόρους, συμβολαιογράφους και πολιτικούς «νονούς».
Είναι τόσο μεγάλα τα έσοδα των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών που διευθυντές εφοριών με πολύ «ψωμί» αφού πρώτα έτρωγαν όσα μπορούσαν, λίγο πριν συνταξιοδοτηθούν έβγαζαν στη δημοπρασία τη θέση τους την οποία πουλούσαν σε όποιον διευθυντή «φτωχής» εφορίας έδινε την μεγαλύτερη προσφορά! Τυπικά η πώληση καλύπτονταν με αμοιβαία μετάθεση.
Κανένας ηθικός και αξιοπρεπής άνθρωπος δεν δέχεται να εργαστεί σε τέτοιο περιβάλλον. Έτσι, ο Δημόσιος Τομέας καταλήφθηκε από τους κομματικούς στρατούς οι οποίοι, ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο ανήκουν, έχουν κοινά χαρακτηριστικά:
- θεωρούν ότι πληρώνονται επειδή υποστηρίζουν τον βουλευτή που τους διόρισε και όχι επειδή οφείλουν να προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινό
- οι περισσότεροι είναι αμόρφωτοι και χαμηλής νοημοσύνης, χωρίς καμία ικανότητα αλλά και διάθεση για εργασία
- έχοντας στενή επαφή με την εξουσία λειτουργούν υπεράνω νόμων και αισθάνονται πως ό,τι κι αν κάνουν οι πολιτικοί φίλοι τους θα τους καλύψουν
- οι πιο πονηροί από αυτούς εκμεταλλεύονται την πολυνομία και τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία για να στήσουν συμμορίες κλοπής εκατομμυρίων από τα ταμεία του Δημοσίου ενώ οι λιγότερο δικτυωμένοι απαιτούν από τους πολίτες χρήματα απλώς και μόνο για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό τον παράνομο, αλλά ευρύτατα διαδεδομένο χρηματισμό ο λαός τον βάφτισε «γρηγορόσημο». Αν δεν πληρωθεί στον υπάλληλο, η υπόθεση του πολίτη θα αφεθεί να λιμνάσει στο απέραντο τέλμα της γραφειοκρατίας για χρόνια ή και δεκαετίες!
Είναι προφανές ότι το ΣΥΜΦΕΡΟΝ του πολιτικού κόσμου είναι να διατηρεί αυτό το καθεστώς εκβιασμών και παρανομίας. Δύο περιπτώσεις, τα αυθαίρετα και οι φοροδιαφυγή είναι case studies. Επιτρέψτε μου, να αναφερθώ εκτενέστερα, γιατί η ουσία κρύβεται και στις λεπτομέρειες.
Αυθαίρετα
Στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε χωροταξικός σχεδιασμός. Τα πρώτα αυθαίρετα χτίστηκαν μετά τον εμφύλιο, στη δεκαετία του '50 κυρίως από κυνηγημένους αριστερούς που έφυγαν από την επαρχία και προσπαθούσαν να φτιάξουν τη ζωή τους όπως – όπως στην ανωνυμία της Αθήνας. Όμως στη συνέχεια αυθαίρετα έχτιζαν οι πάντες, παντού: σε παραλίες, σε δάση, σε δημόσια γη, σε καμένες εκτάσεις, ή καταπατώντας ιδιοκτησίες άλλων που δεν μπορούσαν να ελέγχουν συχνά τα οικόπεδά τους διότι ήταν π.χ. μετανάστες στην Αμερική. Πολλά από αυτά εξυπηρετούν πραγματικές οικιστικές ανάγκες: � Αθήνα του 2011 προφανώς δεν μπορεί να έχει τα όρια της Αθήνας του 1950 και ο πλεονάζων πληθυσμός κάπου θα πρέπει να στεγαστεί. Ποτέ όμως το επίσημο κράτος δεν όρισε πού και πώς μπορείς να χτίσεις και πού όχι. Η Ελλάδα είναι άλλωστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. που δεν διαθέτει ακόμα Εθνικό Κτηματολόγιο. Κάθε φορά, μάλιστα που κάποιος πολιτικός, μεμονωμένα, αναλάμβανε σχετική πρωτοβουλία, όπως το 1983 ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης, αποπέμπονταν από την κυβέρνηση. Παράξενο; Καθόλου! Τα αυθαίρετα είναι εδώ και 30 χρόνια μια τεράστια βιομηχανία με πολλά δις ευρώ ετήσι�! � τζί ρο – φυσικά μαύρο, τον οποίο καρπώνονται οι συμμορίες σε πολεοδομίες, νομαρχίες, Δήμους, Δασαρχεία, Υπηρεσίες Ηλεκτρισμού, Ύδρευσης, Αποχέτευσης κ.λ.π. για να κάνουν τα «στραβά μάτια». Μάλιστα, σε περιοχές αυθαιρέτων, υπάρχουν και διαφημίσεις μεσολαβητών που θα «κανονίσουν το θέμα» με την ΔΕΗ την ΕΥΔΑΠ κ.λ.π.! Αλλά και το ίδιο το κράτος χρησιμοποιεί τους αυθαίρετους οικιστές ως όμηρους κάθε φορά που χρειάζεται πρόσθετα έσοδα. Σύμφωνα με τον νόμο Τρίτση του 1983 καθορίζονταν με σαφήνεια και αυστηρότητα οι όροι νομιμοποίησης των μέχρι τότε αυθαιρέτων ενώ όλα �α αυθαίρετα από εκείνη την ημερομηνία και μετά, θεωρούνται κατεδαφιστέα. Όμως από το 1983 έχει υπολογιστεί ότι μόνο στην Αττική έχουν χτιστεί 100.000 αυθαίρετα. Πόσα κατεδαφίστηκαν; Κανένα! Κάθε 5-6 χρόνια παίζεται το ίδιο έργο: μια κυβέρνηση που χρειάζεται χρήματα λέει «ως εδώ, πληρώστε για να σώσετε τα σπίτια σας, αλλά από δω και μπρος όλα θα κατεδαφίζονται». Ακόμα και η σημερινή «εκσυγχρονιστική», υποτίθεται κυβέρνηση το ίδιο ακριβώς έκανε: δημιούργησε τον Απρίλιο του 2010 μια υπηρεσία κατεδαφίσεως αυθαιρέτων, η οποία πήγε με τον πρωθυπουργό επικεφαλής κα�! � με � �λα τα τηλεοπτικά συνεργεία και κατεδάφισε ένα νυχτερινό κέντρο! Αυτό ήταν όλο! Στη συνέχεια σκέφτηκαν ότι χρειάζονται χρήματα και επανέλαβαν το ίδιο κόλπο με τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων: πληρώστε για να μην σας ενοχλήσουμε! Μάλιστα είναι τέτοια η ξεφτίλα και του επίσημου Κράτους, που σε όσους πληρώσουν δεν θα δώσουν χαρτιά νομιμοποίησης, αλλά αναστολή κατεδάφισης για 30 χρόνια! Και μέσα σ' όλα αυτά έρχεται μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που θεωρεί όλα τα αυθαίρετα μετά τον νόμο Τρίτση του 1983 κατεδαφιστέα και αντισυνταγματικούς τους νόμους ό�ων των ετών από το 1983 και έπειτα που τα νομιμοποιούσαν έναντι είσπραξης προστίμου! Η απόλυτη σχιζοφρένεια!
Φοροδιαφυγή
Σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, φόρους πληρώνεις όχι επειδή το όρισε ο Μωυσής με τις 10 εντολές, αλλά για να χρηματοδοτείς τις Δημόσιες Υπηρεσίες οι οποίες υποτίθεται εξυπηρετούν και προστατεύουν τον πολίτη. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημες έρευνες, το 85% των φόρων καταλήγουν σε παράνομους διορισμούς σπατάλες και μίζες. Ένας δρόμος κοστίζει 6 φορές περισσότερο απ' όσο ένας αντίστοιχος των ίδιων προδιαγραφών σε κάποιο άλλο κράτος της Ε.Ε. Όσο για το τι είδους Υπηρεσίες προσφέρονται στους πολίτες, έχω ήδη γράψει αρκετά. Το ίδιο το φορολογικό είναι τερατωδώς �δικο, παράλογο και αντιφατικό, και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά αλλάζει κάθε λίγους μήνες (μέσα στο 2011 ψηφίστηκαν 11 φορολογικά νομοσχέδια!). Οι εφοριακοί και να θέλουν δεν μπορούν να μάθουν όλες αυτές τις αλλαγές, ενώ ο ο πολίτης αισθάνεται όπως κάθε θύμα ένοπλης συμμορίας εκβιαστών: πρέπει να πληρώσει γιατί το Κράτος θα του κάνει κακό αν δεν πληρώσει, ξέροντας ότι τα χρήματά του θα καταλήξουν στις τσέπες των φίλων του κόμματος και στις βίλες των πολιτικών. Επίσης πρέπει να κρατήσεις χρήματα για να πληρώσεις τον εφοριακό που θα σου κάνει έλεγχο, τον γιατ�! �ό πο υ θα σε εγχειρήσει, τον υπάλληλο που θα σε «εξυπηρετήσει». Έτσι η φοροδιαφυγή έχει και λογικό και ηθικό έρεισμα, σαν τα χρήματα που αρνείται να δώσει ένας Σικελός στην Μαφία. Επίσης, η κυρίαρχη ιδεολογία που επέβαλαν το ΠΑΣΟΚ, τα σταλινικά κόμματα της αριστεράς, αλλά ασπάσθηκε και η λαϊκίζουσα Νέα Δημοκρατία είναι πως επιχειρηματίας = εχθρός του λαού και κέρδος = κλοπή. Σε κανένα άλλο μέρος της Ευρώπης (τουλάχιστον) το επιχειρείν δεν αντιμετωπίζεται με τέτοια εμφανή εχθρότητα. Η πολυνομία, οι 100 φορείς που είναι αρμόδιοι και θα πρέπει να πάρεις τις υπογραφέςτους για να φτιάξεις έναν στάβλο, τα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που αντιτίθενται σε οτιδήποτε χαλάει τη νιρβάνα τους, οι οικολόγοι που θα ανακαλύψουν ότι οι έλικες των ανεμογεννητριών ενοχλούν τις μέλισσες (ναι, έτσι έγινε!) και θα καταθέσουν προσφυγή, τα δικαστήρια που για να μην φανούν «φίλοι του κεφαλαίου» θα διατάξουν αναστολή των εργασιών έχουν διώξει δισεκατομμύρια επενδύσεων από αυτή τη χώρα. Όσες επιχειρήσεις καταφέρνουν και λειτουργούν υφίστανται διαρκή πόλεμο από την απίστευτα παράλογη νομοθεσία (μπορώ να σας ενημερώσω για εκατον! τάδε ς νόμους που θα ζήλευε κι ο Ιονέσκο!) τους ελεγκτές που θέλουν το λάδωμά τους, ενώ το θεσμικό πλαίσιο, που αλλάζει συνεχώς, δεν τους αφήνει να ξέρουν τι θα ξημερώσει αύριο. Επιπλέον, αντί η κυβέρνηση να επιβραβεύει όσους δηλώνουν τα εισοδήματά τους, τους απομυζεί κάθε φορά που χρειάζεται έσοδα με έκτακτους φόρους, απίθανες εισφορές και ληστρικά ποσοστά φορολόγησης. Είναι χαρακτηριστικό το απόλυτα ανήθικο και βλακώδες, μακροοικονομικά, σύστημα της «περαίωσης» – ελληνική πατέντα: επειδή το Κράτος δεν μπορεί ούτε να εισπράξει ούτε να ελέγξει, κάθε 2-3 χρόνια �έει στους φορολογούμενους: ελάτε να πληρώσετε ένα ποσό για κάθε έτος και δεν θα σας ελέγξουμε! Αλλά αυτή θα είναι η τελευταία φορά που το κάνουμε αυτό. Το κάνουν κάθε 2-3 χρόνια! Είναι προφανές ότι όσοι έχουν αποκρύψει μεγάλα εισοδήματα πληρώνουν ευχαρίστως, όσοι έχουν κρύψει λίγα πληρώνουν με δυσφορία, ενώ όσοι δήλωσαν τα πάντα αισθάνονται ακόμα μια φορά εξαπατημένοι, ενώ έχουν επιπλέον και τον φόβο του ελέγχου που δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει χωρίς «κάτι να πάρει». Ουσιαστικά, το ίδιο το κράτος σε ωθεί στη φοροδιαφυγή. Κι όμως το να πιαστούν οι κραυγ! αλέε ς τουλάχιστον περιπτώσεις (μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, συνδικαλιστές) είναι πάρα πολύ απλό: αρκεί η διασταύρωση των περιουσιακών στοιχείων με τις φορολογικές δηλώσεις και το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών. Γιατί δεν το αποφασίζει καμμία κυβέρνηση; Διότι πολύ δύσκολα θα αποφύγουν το άνοιγμα και των δικών τους λογαριασμών! Οπότε θα ξηλωθεί όλο το πουλόβερ της διαφθοράς και της διαπλοκής! Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ένας δημοσιογράφος άρχισε να βιντεοσκοπεί με κρυφή κάμερα περιπτώσεις διαφθοράς κρατικών λειτουργών, � Βουλή αντέδρασε με πρωτοφανή ταχύτητα ψηφίζοντας νόμο που απαγορεύει την δημοσιοποίηση αυτού του υλικού, ορίζει ότι τα δικαστήρια δεν θα το λαμβάνουν υπόψη και τιμωρεί τον δημοσιογράφο για παράνομη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων! Αν μάλιστα η δημοσιογραφική έρευνα ενοχλήσει περισσότερο, η λύση είναι η δολοφονία, όπως συνέβη πρόσφατα με τον αμφιλεγόμενο αλλά ενοχλητικό για πολλούς Σ. Γκιόλνα.
Μόλις τώρα, η είσοδος μηχανογραφικών συστημάτων σε κάποιους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης (οι περισσότερες Υπηρεσίες δεν διαθέτουν καν μηχανογράφηση) αποκάλυψε απίστευτα πράγματα. 4500 πεθαμένοι (κάποιοι από το 1975!) συνέχιζαν να πληρώνονται! Είναι τέτοια η αδιαφορία των Δ. Υπαλλήλων, που κανένας δεν αναρωτήθηκε, από περιέργεια έστω, ποιος είναι αυτός ο παππούς που, με χρονολογία γέννησης 1890, είναι ακόμα ακμαίος και πηγαίνει στην Τράπεζα κάθε μήνα να εισπράξει τη συνταξή του! Τώρα μάθαμε επίσης για τη βιομηχανία παραγωγής δήθεν «αναπήρων» με συμμετοχή γιατ�ών και νομαρχιακών υπαλλήλων που έφτασε να δώσει σύνταξη τυφλού σε τερματοφύλακα ποδοσφαιρικής ομάδας!
Ωστόσο κανένας ακόμα δεν έχει θίξει τις συντάξεις που δίδονται σε ανύπαντρες κόρες αξιωματικών, σε όλη τους τη ζωή, ακόμα κι αν εργάζονται! Ούτε τις συντάξεις σε δήθεν αντιστασιακούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίοι τότε δεν είχαν καν γεννηθεί! Εξακολουθούν να συνταξιοδοτούνται: γυναίκες που δούλεψαν μόλις 15 χρόνια αν είναι μητέρες έστω και ενός παιδιού, 45άρηδες στρατιωτικοί, 55 ετών δημόσιοι υπάλληλοι, επειδή, λέει, έχουν «ώριμο» δικαίωμα, την ίδια στιγμή που η χώρα βουλιάζει από τα χρέη. Ο ελληνικός στρατός έχει περισσότερους συνταξιούχους στρατηγού� από τον στρατό των HΠΑ!
Μια τέτοια κρατική «φιλοσοφία» είναι επόμενο να αδιαφορεί παντελώς για την προστασία της Δημόσιας περιουσίας. Πριν μερικές μέρες, στον καταχρεωμένο ΟΣΕ, συνέβη μια απίστευτη κλοπή: άγνωστοι (;) έκλεψαν έξι ολόκληρες ντιζελάμαξες, κάθε μία από τις οποίες ζυγίζει 50 τόνους, βαγόνια αλλά και δεκάδες μέτρα σιδηροτροχιάς! Οι κλέφτες τα τεμάχισαν όλα αυτά, με σκοπό την εκποίησή τους ως σκραπ, χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανένας!
Η λέξη τιμωρία απουσιάζει από το λεξιλόγιο της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις που αναφέρει στην πρόσφατη έκθεσή του, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής, ένας δραστήριος και τίμιος Ανώτατος Δικαστικός, που προσπαθεί να φωτίσει, τουλάχιστον, αυτό το καρκίνωμα:
– Παθολόγος Γενικού Νοσοκομείου του Εθνικού Συστήματος Υγείας, εγκατέλειπε τη θέση του, αφήνοντας παράνομα ως αντικαταστάτη, ειδικευόμενο γιατρό, με μικρότερη εμπειρία. Ως αποτέλεσμα, ασθενής που εισήχθη με πονοκέφαλο πέθανε λόγω λανθασμένης διάγνωσης. Ποινή: Καμμία!
– Υπάλληλος δήμου, ελεγκτής εσόδων-εξόδων παραπέμφθηκε για έλλειμμα 59.200.000 ευρώ στη διαχείριση του Γραφείου Παρακαταθηκών και Δανείων. Ποινή: Καμμία!
– Υπάλληλος πανεπιστημίου, υπεύθυνος για την παραλαβή πετρελαίου, παρήγγειλε τεράστιες ποσόστητες τις οποίες έκλεβε και πουλούσε στην αγορά. Η ζημιά που προκάλεσε στο Πανεπιστήμιο ήταν 7.000.000 ευρώ! Ποινή: Καμμία!
– Δύο ελεγκτές εσόδων-εξόδων έκλεψαν περισσότερα από 18 εκατομμύρια ευρώ το διάστημα 1996 έως και το 2001! Ποινή: 6 μήνες προσωρινή παύση από τα καθήκοντά τους!
Το γιατί αυτές οι εξαιρετικά σοβαρές περιπτώσεις διαφθοράς έμειναν ατιμώρητες από τις Δημόσιες Υπηρεσίες που υπέστησαν τη ζημία, είναι προφανές: οι συνένοχοι είναι περισσότεροι και σε υψηλότερα κλιμάκια Διοίκησης. Ο υπάλληλος που εμφανίζεται ότι έχει την ποινική ευθύνη συνήθως είναι ένα «χαμηλόβαθμο» στέλεχος της συμμορίας και «νονοί» είναι οι διευθυντές του, αυτοί που θα έπρεπε τιμωρήσουν τη διαφθορά!
Το εντυπωσιακό είναι ότι ο κ. Ρακιντζής επί σειρά ετών υποβάλλει ανάλογες εκθέσεις προτείνοντας θεσμικές αλλαγές για να μην υπάρχει πρόσφορο έδαφος διαφθοράς. Καμμία από τις προτάσεις του δεν υιοθετήθηκε από το Κράτος! Είναι τόσο βαθειά ριζωμένη στους Δημόσιους ληστές η αντίληψη ότι «τα χρήματα του κράτους είναι δικά μου» που ακόμα και οι τελευταίες οριζόντιες μειώσεις μισθών του επέβαλε η Κυβέρνηση στο μισθολόγιο των Δημοσίων Υπαλλήλων είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση των δαπανών μισθοδοσίας στα περισσότερα Υπουργεία! Σας φαίνεται περίεργο; Δεν είναικαθόλου: οι υπάλληλοι φρόντισαν να υπερκαλύψουν την απώλεια των εσόδων τους υπογράφοντας μεταξύ τους βεβαιώσεις ότι συμμετείχαν σε επιτροπές, ότι δούλευαν υπερωριακά, εκτός έδρας κ.λ.π. – κόλπο διαδεδομένο στους ληστές της Δημόσιας Διοίκησης. Διευθύντρια του υπουργείου Υγείας συμμετείχε με αμοιβή σε 31 επιτροπές(!) καταγράφει σε έκθεσή του ο κ. Ρακιντζής. Διαπιστώθηκε, επίσης, η ύπαρξη πλήθους επιτροπών και υποεπιτροπών στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και στο υπουργείο Υγείας, οι οποίες δεν είχαν αντικείμενο εργασίας…
Μάλιστα είναι τέτοιο το θράσος τους που το κύκλωμα εξέδιδε βεβαιώσεις συμμετοχής σε επιτροπές ακόμα και τις ημέρες της κανονικής τους άδειας! Δεν μπήκαν καν στον κόπο να δουν πότε απουσίαζε ο καθένας!
Και γιατί να ενδιαφερθούν; Παίρνουν παράδειγμα από τους ηγέτες τους: σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος, ο Δημόσιος Οργανισμός ΑΓΡΟΓΗ, από το 1998 μέχρι το 2009 είχε μόλις 73 υπαλλήλους και, ξαφνικά, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο λίγο πριν τις εκλογές του 2009, απέκτησε άλλους 269! Ποιος ήταν υπεύθυνος γι' αυτή την εξώφθαλμη παρανομία; Ο Υπουργός Δικαιοσύνης (2008) και Αγροτκής Ανάπτυξης (2009) της Ν. Δημοκρατίας Σωτήρης Χατζηγάκης! Στην Ελλάδα δεν έχει βρωμίσει μόνο το κεφάλι του ψαριού αλλά όλη η κρατική θάλασσα!
«Ευτυχώς που δουλεύουμε με βάρδιες και δεν χτυπάμε κάρτα, οπότε κάποιοι μπορεί να έρχονται σπανίως στα γραφεία. Διότι αν κάποια μέρα έρθουμε όλοι μαζί, όχι μόνο θα μείνουμε πολλοί όρθιοι, αλλά θα δημιουργηθεί…μποτιλιάρισμα στο Σύνταγμα και η ουρά των αυτοκινήτων που θα περιμένουν να μπουν στο υπόγειο πάρκινγκ της Βουλής θα σχηματίζει χιλιόμετρα…», ανέφερε συνδικαλιστής σε παλαιότερο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα», αναφερόμενος στους…άπειρους συναδέλφους του στη Βουλή! Νομίζετε ότι έπαψαν οι διορισμοί στη Βουλή των συγγενών των βουλευτών; Λάθος! �ε την 3987/2708/22-3-2010 κοινή απόφαση της κ. Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και του προέδρου της Βουλής κ. Φίλιππου Πετσάλνικου, διορίστηκε στη Βουλή χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο αντικείμενο και χωρίς προκήρυξη διαγωνισμού, η δακτυλογράφος στο Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος «Σωτηρία», κ. Σοφία Ανδριτσοπούλου, ως μόνιμη πλέον υπάλληλος της Βουλής, με Α΄ βαθμό. Σας θυμίζω ότι την περίοδο της πρόσληψης η κοινή γνώμη συγκλονιζόταν από τις αποκαλύψεις για το όργιο προσλήψεων στη Βουλή και για τα προκλητικά προνόμια των χιλιάδων υπαλλήλων της – όλοι τους συγγενε! ίς β� �υλευτών, τους οποίους, σε πλήρη αντίθεση με το δημόσιο αίσθημα, υπερασπίζονται οι πολιτικοί συγγενείς τους. Η κ. Σ. Ανδριτσοπούλου είναι η σύζυγος του βουλευτή Λακωνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Λεωνίδα Γρηγοράκου.
Ποιος θα σπάσει αυτό το απόστημα; Όχι αυτοί που το δημιούργησαν!
Αλλά ακόμα κι αν το ήθελε, κανένα από τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει το σύστημα. Διότι η διοίκηση μιας χώρας απαιτεί την ύπαρξη στη Δημόσια Διοίκηση 2000 ανώτερων κρατικών στελεχών που θα αναλάβουν να προωθήσουν και να επιβάλλουν όπου χρειαστει τις μεταρρυθμίσεις. Ούτε η Δημόσια Διοίκηση ούτε τα κόμματα τους διαθέτουν. Τόσα χρόνια αναξιοκρατίας και διαφθοράς έχουν απομακρύνει τους σοβαρούς ανθρώπους από την δημόσια ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα δύο κόμματα παρουσιάζουν τα ίδια στελέχη εδώ και 20 χρόνια. Ποιος σοβαρός άνθρωπος δέχ�ται να συναλλάσσεται με κομπιναδόρους, να συζητάει με ανόητους και να παλεύει μάταια με τον πιο παράλογο γραφειοκρατικό μηχανισμό της υφηλίου μετά την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ;
Είναι χαρακτηριστική η επιλογή διοικητών νοσοκομείων από τη σημερινή κυβέρνηση: ούτε ένας στους τρεις δεν έχει διοικητική εμπειρία και ούτε ένας στους δέκα σχετική εκπαίδευση. Ως διοικητές επιλέχθηκαν θεολόγος, φιλόλογος, γεωλόγος, εκπαιδευτικός, ναυπηγός, διαιτολόγος, στρατιωτικός χημικός, τελωνειακός, ηλεκτρολόγος…
Και ο Γιώργος; Τι κάνει ο Γιώργος με την διεθνή κουλτούρα και το εκσυγχρονιστικά οράματα; Ο Γιώργος Παπανδρέου ακόμα και να θέλει να αλλάξει το σκηνικό (δεν έχει δείξει καμμία ανάλογη πρόθεση) δεν μπορεί. Τον εμποδίζει το ίδιο του το κόμμα – ακόμα και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του! Είναι μάλλον τίμιος και καλών προθέσεων αλλά δεν διαθέτει την πυγμή του ηγέτη. Θα ήταν καλός ενδεχομένως για πολιτικός της Σουηδίας ή του Καναδά, όμως είναι απολύτως ακατάλληλος για να τα «βάλει» με τα πιτ-μπουλ που εξέθρεψε ο κομματικός μηχανισμός του πατέρα του. Στηρίζεταισε όσους θα έπρεπε να αποκλείσει για πάντα από την πολιτική ζωή – ακόμα και να στείλει στη φυλακή. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο άνθρωπος που λίγο έλειψε να γίνει πρωθυπουργός, ήταν γνωστό σε όλη την επιχειρηματική «πιάτσα» ότι χρηματίζονταν. Οι πάντες το ήξεραν – προφανώς το ήξερε και ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά τον «τιμώρησε» αποκλείοντάς τον από το ψηφοδέλτιο στις προηγούμενες εκλογές. Τέτοια αυστηρότητα! Κι επειδή όλοι είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά, ο ένας «κρατάει» τον άλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κατάπτυστος νόμος περί ευθύνης υπουργών που παραγρ�! �φει σε 5 χρόνια κάθε αξιόποινη πράξη όχι μόνο των Υπουργών αλλά και των συνεργατών τους (!), βάσει του οποίου έχουν παραγραφεί οι ποινικές ευθύνες και του Άκη και των νεοδημοκρατών, ψηφίστηκε και από τα δύο κόμματα εξουσίας και ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας του Β. Βενιζέλου, του σημερινού Υπουργού Οικονομικών και του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης και σημερινού Προέδρου της Βουλής, Φίλιππου Πετσάλνικου!
Μη σας κάνει εντύπωση γιατί δεν υπάρχει συναίνεση των πολιτικών στην Ελλάδα. Η εξήγηση είναι απλή: γιατί ουδέποτε οι διαφορές τους ήταν ιδεολογικές. Πάντα, η εκάστοτε αντιπολίτευση, αντιδρούσε σε κάθε θέση της εκάστοτε κυβέρνησης μόνο και μόνο για να την φθείρει ώστε να έρθει και η σειρά της να κλέψει τα δημόσια έσοδα.
Από την μια πλευρά, λοιπόν, της αντίδρασης σε κάθε μεταρρύθμιση είναι η κρατική μαφία και από την άλλη οι ομιλούντες σκελετοί του Σταλινικού Μουσείου: τα τριτοκοσμικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς. Η μισή κυβέρνηση είναι εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, που υποτίθεται ότι καλείται να εφαρμόσει! Οι συνδικαλιστές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ που όλα αυτά χρόνια θεωρούσαν τις δημόσιες υπηρεσίες «χωράφι τους», απεργούν σε κάθε απόπειρα αλλαγής των απαράδεκτων προνομίων τους βυθίζοντας τη χώρα στο χάος. Οι απεργίες τους είναι αυταπόδεικτα παράνομες, κανένας όμω� δεν εφαρμόζει τον νόμο. Οι τραμπούκοι της ομάδας κρούσης του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, εμποδίζουν πλοία να αποπλεύσουν, απαγορεύουν σε εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά τους, κλείνουν δρόμους, λιμάνια, αρχαία μνημεία, όποτε το αποφασίσουν χωρίς κανείς να τους ενοχλεί.
Εξοχότατη,
αν ήμουν στη θέση σας θα έλεγα «να πάει στο διάολο αυτή η απαίσια χώρα». Εμείς, οι σκεπτόμενοι και αξιοπρεπείς Έλληνες σάς είμαστε ευγνώμονες που δεν έχετε πάρει (ακόμα) αυτή τη θέση και εξακολουθείτε να μας στηρίζετε. Αλλά για να μπορέσουμε να σας το ανταποδώσουμε και να ξεπληρώσουμε το χρέος που συσσώρευσαν η ανικανότητα και οι μίζες των πολιτικών μας, σας παρακαλούμε: υποχρεώστε τους σε ένα και μόνο πράγμα: να αλλάξουν το κράτος-τέρας που δημιούργησαν. Να καταργήσουν την μονιμότητα της κομματικής τους πελατείας που έχουν διορίσει με απίστευτους μισθού� και προνόμια (θα γνωρίζετε υποθέτω για το «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης» που έπαιρνε όποιος απλώς πήγαινε στην ώρα του στη δουλειά του!). Να υποχρεωθούν να εφαρμόσουν κανόνες οικονομικής διαφάνειας στα ίδια τα κόμματα και σε κάθε συναλλαγή του Δημοσίου. Αν δεν τους υποχρεώσετε δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνουν μόνοι τους! Μην τους δώσετε ούτε ένα ευρώ παραπάνω, χωρίς αυτή την προϋπόθεση, θα σας το κλέψουν!
Εξοχότατη,
παρ' όλα αυτά η Ελλάδα μπορεί να μεγαλουργήσει, όπως το έχουν κάνει χιλιάδες Έλληνες μετανάστες, σε χώρες όπως η δική σας, όπως το έχει καταφέρει η ελληνική ναυτιλία. Μόλις το κράτος – αγχόνη σταματήσει να πνίγει όσους έχουν και ιδέες και διάθεση και παραγωγικό σφρίγος, η Ελλάδα θα ανθίσει. Βοηθήστε μας να το πετύχουμε. Απαγορέψτε στους διεφθαρμένους και ανίκανους πολιτικούς μας εσάς να εξαπατούν, εμάς να εξευτελίζουν και να στερούν από τον κόσμο του αύριο τον πλούτο που μπορεί να προσφέρει το αληθινό Ελληνικό πνεύμα – αυτό που ποτέ δεν έσβησε σ΄αυτόν το� τόπο.
Θάνος Τζήμερος


 OXI ALLO KAPBOYNO




Διαβάστε περισσότερα »

Ποιος Αλέξης και ποιος κυρ-Φώτης: Το κολοσσιαίο οικονομικό παιχνίδι στην πλάτη μας

Έτοιμες είναι οι παρατάξεις για την αυριανή σύγκρουση στο προεδρικό μέγαρο. Όχι οι πολιτικές, βέβαια, αυτές είναι η βιτρίνα. Πίσω από την βιτρίνα των ελληνικών πολιτικών κομμάτων και των τραγικών στην πλειοψηφία ηγεσιών τους, βρίσκονται συμφέροντα εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, ίσως και τρισεκατομμυρίων ευρώ που απλά χρησιμοποιούν εν είδει αλόγων κούρσας ή....
ακόμα χειρότερα, αγωνιστικών σκύλων, τους πολιτικούς αρχηγούς και τα ελληνικά κόμματα.

Και περιμένουν από το αν ο κυρ-Φώτης Κουβέλης, που είχε απλήρωτους τους υπαλλήλους στο κόμμα της ΔΗΜΑΡ κανένα εξάμηνο, θα δεήσει να πει το «Ναι» και να συμμετάσχει σε κυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Ή αν τελικά θα του περάσει το Α.Τσίπρα και η χώρα θα πάει σε εκλογές στις 17 Ιουνίου (υπάρχει και η ημερομηνία 10 Ιουνίου), αλλά είναι οριακή καθώς η Βουλή θα συγκληθεί στις 17 Μαΐου και χρειάζονται τουλάχιστον είκοσι ημέρες από την προκήρυξη των εκλογών μέχρι την διενέργειά τους).

Στην πρώτη περίπτωση υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες οικονομικές «παρατάξεις» που ουδόλως ενδιαφέρονται για το αν θα επιβιώσει το κυβερνητικό σχήμα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ή αν στη ΔΗΜΑΡ από τους 19 βουλευτές «κουρευτούν» κάποιοι αντιρρησίες ή αν η ΔΗΜΑΡ μετά από αυτή την σύμπραξη θα ψάχνει να βρει και την ψήφο του Κουβέλη στην κάλπη και δεν θα την βρίσκει.

Αυτή η παράταξη αποτελείται κατά κύριο λόγο από τους εγχώριους τραπεζίτες και τους σκληρούς της τρόϊκας και της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών οι οποίοι βέβαια είναι παχυλά αμοιβόμενοι «κάτω από το τραπέζι» από έναν κύκλο συμφερόντων που η ιταλική Μαφία μοιάζει με Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση (ΜΚΟ) μπροστά τους.

Οι Έλληνες τραπεζίτες που φέρουν ακέραιη την ευθύνη για την καταστροφή που βιώνει ο τόπος για μια σειρά λόγων που δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν, το μόνο που θέλουν είναι να περάσει η ανακεφαλαιοποίηση και να πέσει το παραδάκι των 50 δισ. ευρώ μέσα στον Ιούνιο.

Χρειάζονται, δυο-τρία υπουργικά συμβούλια τύπου κυβέρνησης Παπαδήμου, από αυτά που λειτουργούσαν περισσότερο ως τα τμήματα έγκρισης των σκανδαλωδών δανείων της απάτης που ακούει στο όνομα Proton Bank για να μπουν οι τελικά υπογραφές, ο ελληνικός λαός να δανειστεί 50 δις. ευρώ (στο πακέτο των 130 είναι) και αυτοί θα τα… παραλάβουν!

Όμορφα, καθαρά πράγματα.

Μάλιστα λένε και το απίστευτο παραμύθι τα φερέφωνα που έχουν στο payroll ότι «Τα λεφτά δεν τα δίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Ελλάδα, τα δίνει στις τράπεζες για να έχουν ρευστότητα και να κινηθεί η αγορά επειδή χάθηκαν τα περισσότερα στο «κούρεμα»».

Δηλαδή οι τράπεζες είναι ανεξάρτητη κρατική οντότητα εκτός της Ελλάδας. Και υπάρχει και η μικρή λεπτομέρεια: Ότι τα 50 δις. ευρώ θα τα πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες. Και αν τα έχασαν στο «κούρεμα» ας πρόσεχαν ότι τους έβαζε το κράτος να αγοράζουν τα άχρηστα «χαρτιά» σε αντάλλαγμα τόσων και τόσων εξυπηρετήσεων που τους προσέφερε.

Από εκεί και πέρα υπάρχει η τρόϊκα, η οποία θέλει να περάσει το πακέτο των 11.5 δις. ευρώ τον Ιούνιο. Τους είναι παγερά αδιάφορο αν η κυβέρνηση θα έχει 151 ή 168 βουλευτές ή αν θα εξαφανιστεί η ΔΗΜΑΡ ή αν θα πέσει τον Σεπτέμβριο η κυβέρνηση. Θέλουν της «βούλα» της Βουλής στο πακέτο τον Ιούνιο και θα κάνουν ότι μπορούν (ή θα δαπανήσουν όσα μπορούν... για να την πάρει. Θα τα εισπράξουν ποτέ; Όχι, αλλά μετά θα «δουλέψουν» οι κατασχέσεις που προβλέπει το β' Μνημονίου.

Από εκεί και πέρα «στην άλλη πλευρά του λόφου», στην παράταξη την αντιμνημονιακή, που λέμε, υπάρχουν και εκεί πολύ ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, αλλά πιο αυτόνομα, διαφορετικής μορφής και ποιότητας. Είναι οι ιδιώτες τα μεγάλα funds που ποντάρουν στην πτώση του ευρώ.

Ξέρουν ότι αν πάμε σε εκλογές, το ευρώ που μετά τις εκλογές της Κυριακής έσπασε με δύναμη το 1,30, πάει για 1,25 σε σχέση με το δολάριο.

Με πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές (ναι, εκεί έχει φτάσει το παιχνίδι: Στη θεωρία του «πετάγματος της πεταλούδας») θα χαθούν δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων στην ευρωζώνη και τα μεγάλα κερδοσκοπικά funds θα κερδίσουν σημαντικό μέρος αυτών. Και όσο μπλέκεται το πολιτικό παιχνίδι στην Ελλάδα, τόσο θα αυξάνει το στοίχημα.

Όσο για το "big game", το αν θα βγει η Ελλάδα ή όχι από το ευρώ, αυτό δεν παίζεται μόνο για την Ελλάδα. Αν αποχαιρετήσει η Ελλάδα θα πάρει κι'άλλους στο λαιμό της: Το «κανόνι» στην ευρωζώνη θα ακουστεί μέχρι το διάστημα, θα συμπαρασύρει κράτη και λαούς, μέχρι να ισορροπήσει η κατάσταση, πιθανότητα με μία δεύτερη νομισματική ένωση αυτών που θα αποχωρήσουν, ίσως και της Γαλλίας.

Αυτά δεν τα λέμε εμείς, τα λένε τα κορυφαία think tanks του πλανήτη.

Εμείς βλέπουμε απλά στη τηλεόραση μερικούς αποτυχημένους, ως επί το πλείστον, ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε, να μιλάνε επί ώρες μ'έναν γραφικό παππούλη ο οποίος ήταν «χωμένος μέχρι το λαιμό» στο καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ που προκάλεσε αυτή την βιβλική καταστροφή στη χώρα (για να μην πάμε σε κάποιες άβολες «άρσεις εμπολέμου με το σταλινικό καθεστώς της Αλβανίας»).

Και θα συζητάνε όλοι αυτοί για το αν θα κάνουν κυβέρνηση για να μας… σώσουν! Όποιοι έχουν ρευστό ας βγάλουν για καλό και κακό κανένα ανοικτό αεροπορικό εισιτήριο μήπως γλιτώσουν την… σωτηρία!

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr




Διαβάστε περισσότερα »

"Εγέρθητω" κύριε Πρόεδρε

Ο Κάρολος Παπούλιας είναι εγνωσμένου δημοκρατικού ήθους, και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ιστορία και την αντιφασιστικιή και αντιναζιστική του δράση...
Η απόφασή του όμως να συναντηθεί εν ονόματι των κανόνων της δημοκρατίας με ένα επίδοξο δολοφόνο της δημοκρατίας, αμετανόητο ναζιστή, δηλωμένο τραμπούκο και...
κήρυκα του ρατσισμού και της βίας, έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής. Αλλά και σε απλούς ανθρώπους που αναρωτιούνται πώς είναι δυνατό να "νομιμοποιείται" έστω και μ' αυτό τον τρόπο μια εγκληματική οργάνωση που δεν κρύβει μάλιστα το εγκληματικό της πρόσωπο.

Η προεδρία της δημοκρατίας επικαλείται βέβαια λόγους συνταγματικής τάξης. Αυτό όμως δεν αναιρεί τον πολιτικό χαρακτήρα μιας συνάντησης που μόνο τους ναζιστές θα ευνοήσει, και θα δώσει το βαθιά λαθεμένο μήνυμα στους πολίτες και ιδιαίτερα στους νέους, ότι η Χρυσή Αυγή είναι "ένα κόμμα όμως όλα τα άλλα".

Ε, δεν είναι.

http://kentrinews.gr/




Διαβάστε περισσότερα »