Με αφορμή την χθεσινή ημέρα, ημέρα μνήμης στους νεκρούς του Μελιγαλά, και της συζήτησης με μια φίλη η οποία πιστεύει ότι τέτοιες μέρες μνήμης μόνο διχασμό φέρνουν κάθισα να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη.
Το συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι όχι, δεν φέρνει διχασμό το να τιμάςνεκρούς, όχι δε προωθούν το μίσος όταν οι μέρες αυτές τιμούνται με το σκεπτικό του να διδαχτούμε από αυτές για να μην ανοίξουν ποτέ ξανά άλλες Πηγάδες, να διδαχτούμε για να μην είναι αναγκασμένα τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας να παρευρίσκονται σε νέα μνημόσυνα για να τιμούν και άλλους νεκρούς.
Δε μπορώ όμως να σταθώ και κρίνω το αποτέλεσμα και όχι την αιτία. Γιατί από αυτή την αιτία θα έρθει η διδαχή, από αυτή την αιτία που σκόρπισε το διχασμό, τον μαρασμό και τα απέραντα φονικά θα μάθουμε και θα είμαστε ικανοί να μη ξαναζήσουμε παρόμοια γεγονότα. Κ�! �ποι� �ι μπαίνουν...
στη διαδικασία να κρίνουν το αποτέλεσμα, πόσοι νεκροί από τη μια, πόσοι από την άλλη μεριά, τι τους έκανε η μια και τι τους έκανε η άλλη πλευρά..Λυπάμαι που είμαι αναγκασμένη να θυμίσω ότι ήταν πόλεμος αυτό που έζησε η πατρίδα τότε, αλλά για να υπάρξει ένας «εμφύλιος» σημαίνει ότι κάποιοι λειτούργησαν κατά της Πατρίδας και κάποιοι άλλοι προσπάθησαν να ανακόψουν αυτή τους την προσπάθεια..το αποτέλεσμα; Νεκροί, νεκροί Έλληνες .Εξακολουθώ να λυπάμαι που θα πω ότι ο πόλεμος αυτά φέρνει. Και εξακολουθώ να λυπάμαι που το κράτος έκανε ότι μπορούσε τ�σα χρόνια για να κρατήσει αυτόν τον διχασμό ζωντανό, γράφοντας «ύπουλα» στην ιστορία τα αποτελέσματα και αυτά κατά το δοκούν και όχι την αιτία..
Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρους κατά πόσο οι εκδηλώσεις μνήμης είναι εκδηλώσεις μίσους και διχασμού και ας σταθούμε στην αιτία..αυτή η αιτία θα μας βοηθήσει να μην μας βρουν ίδιες καταστάσεις, αυτή η αιτία θα μας βοηθήσει να μη ζήσουμε καμία Πηγάδα, αυτές οι αιτίες θα μας δώσουν το μάθημα και το έναυσμα κάτω από την ίδια σημαία να βρεθούμε όλοι, να δώσουμε κοινό αγώνα για την Πατρίδα, η Σημαία μας είναι το μόν�! � σύμ βολο που μπορεί να ενώσει του Έλληνες, δε μπορεί σε καμία περίπτωση να τους διχάσει..Κλείνω με την ευχή και ελπίζω να ακουστεί παντού:
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΠΗΓΑΔΑ !!!
