Νηπενθή

 

Πιάνομαι από την, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικά εύστοχη παρατήρηση ότι «τα πανεπιστημιακά συγγράμματα (κάποια εξαιρετικά, κάποια αμφίβολης ποιότητας και κάποια για τα σκουπίδια) μοιράζονταν για πολλά χρόνια στους φοιτητές λίγο ως πολύ υπερκοστολογημένα, με τους πανεπιστημιακούς δασκάλους να κερδίζουν ένα δεύτερο εισόδημα από το μονοπώλιο της γνώσης καιτον μονόδρομο του ενός συγγράμματος και τους εκδοτικούς οίκους να τρίβουν τα χέρια τους», για να υπογραμμίσω πως δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτοί που αφήνουν τους καρκινοπαθείς χωρίς τη χημειοθεραπεία τους, ασφαλώς δε θα διστάσουν να αφήσουν και τους φοιτητές χωρίς δωρεάν πανεπιστημιακά συγγράμματά. 

Όμως, ανάμεσα στην αγανάκτηση και την μεμψιμοιρία, τα δύο, ας πούμε, ακραία συναισθήματα «σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού» ! είνα ι επιτακτική η ανάγκη να βρούμε ένα μονοπάτι για να πορευτούμε αντιστεκόμενοι, μέχρι να δούμε πώς, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη του συρμού, θα απαγκιστρωθούμε από τις.... τρόικες εσωτερικού κι εξωτερικού.

Χιλιάδες αντίτυπα χρησιμοποιημένων συγγραμμάτων και  «συγγραμμάτων», βρίσκονται ξεχασμένα σε σκονισμένες βιβλιοθήκες ή μουχλιάζουν σε υγρά κι ανήλιαγα πατάρια. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τους συλλόγους αποφοίτων και τους φοιτητικούς συλλόγους, να..

α�τισταθούν, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στους φοιτητές εκείνους που, πράγματι, θέλουν να τα μελετούν αυτά τα συγγράμματα αντί να προσπαθούν να «κλέβουν» τα μαθήματα με λαθραίες και "S.O.S." σημειώσεις, μοιρασμένες από τα κομματικά επιτελεία των αναίσχυντων του πολιτικού μας συστήματος που βρίθουν και μέσα στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια.

Βέβαια, έτσι, οι εκδοτικοί οίκοι θα σταματήσουν «να τρίβουν τα χέρια τους» και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι «να κερδίζουν  ένα δεύτερο ! εισό δημα» [πριν, τουλάχιστον ορισμένοι από αυτούς, «στρώσουν κώλο» να αναθεωρήσουν «συγγράμματα» που, προ τεσσαρακονταετίας, είχαν γράψει οι πατεράδες ή οι θείοι τους] αλλά τι να κάνομε, έχει κι απ' αυτά η κρίση...

Αντί επιλόγου, για να αιτιολογήσω και το πνεύμα αντιλογίας που με διακρίνει, θα παρατηρήσω ότι η κατάργηση των δωρεάν πανεπιστημιακών συγγραμμάτων δεν αποτελεί απόπειρα δολοφονίας της ετοιμοθάνατης εκπαίδευσης. Ως ετοιμοθάνατη, η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση [πάσχουσα από τον χρόνιο Παραγοντισμό, τ�ν Παρασιτισμό, την Παραβατικότητα και τον Παλιμπαιδισμό, τα τέσσερα «πι»του καθρέπτη αυτής της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, που δεν είναι παρά η ίδια η ελληνική κοινωνία], πνέει ούτως ή άλλως τα λοίσθια. Οποιαδήποτε απόπειρα δολοφονίας της είναι εντελώς περιττή... 

Υ.Γ. Δε θα ήθελα να σχολιάσω τη θεωρ! ία σ� �νομωσίας που διακηρύσσει ότι καταστρέφονται τα δημόσια πανεπιστήμια υπέρ της ευημερίας των ιδιωτικών, γιατί θεωρώ γελοίο τον ισχυρισμό ότι τα διάφορα παραμάγαζα επαγγελματικής κατάρτισης που ανεξέλεγκτα εκμεταλλεύονται τον πόθο πολλών γονιών «να σπουδάσουν» τα παιδιά τους, πληρούν τις προϋποθέσεις για να αποκαλούνται «πανεπιστήμια». 

 


Πηγή