ΑΘΗΝΑ 4-5-2012.
Η άνοδος του Ελληνικού Εθνικισμού προκαλεί με τον πλέον σαφή τρόπο δύο πράγματα. Τον συγχρονισμό των πολιτικών πυρών των καθεστωτικών κομμάτων σε βάρος του και το άγχος τους προκειμένου να αποδείξουν το φκιασιδωμένο για τη στιγμή πατριωτικό και λαϊκό τους πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που στην πραγματι�! �ότη� �α είναι ένα προσωπείο προορισμένο να κρύψει από το λαό τις ασχήμιες και τις προδοσίες των γραικύλων πολιτικάντηδων. Ζούμε δηλαδή μια πλήρη διαστροφή όπου οι ολετήρες κατηγορούν ως απειλή τον υπερασπιστή του Έθνους προσποιούμενοι οι ίδιοι τους αναμορφωτές του!
Μάταιος κόπος. Είναι μια απελπισμένη κίνηση του πολιτικού συστήματος που προαισθάνεται το τέλος του και επιχειρεί ακόμη και την τελευταία στιγμή να προσφέρει τις βρώμικες υπηρεσίες του στον μισελληνικό ν�οταξισμό. Ο ελληνικός λαός όμως ζει στο πετσί και την καθημερινότητά του την αγριότερη λεηλασία που έχει δεχθεί ποτέ τούτος ο τόπος. Βλέπει το σπίτι και την πατρίδα του να καταρρέουν την ίδια στιγμή. Βλέπει ανθρώπους να χάνονται τόσοι όσοι δεν επρόκειτο να χαθούν ποτέ σε έναν πόλεμο. Ζει ένα καθεστώς απόγνωσης και πείνας που έχει ακούσει έως σήμερα μονάχα από τις διηγήσεις των μεγαλύτερων για περασμένες εθνικές τραγωδίες. Οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι έχουν να αντιμετωπίσουν έναν ακήρυχτο πόλεμο από καθεστώς και νεοταξισμό.
η συνέχεια εδώ http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/2012/05/blog-post_03.html
