ΟΝΟΜΑ ΝΗΣΟΥ : ΖΟΥΡΑΦΑ -ΛΑΔΟΞΕΡΑ
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΛΑΤΟΣ : 40ο 28' 23''
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΜΗΚΟΣ : 25ο 50' 18''
ΕΚΤΑΣΗ (σε τετραγωνικά χιλιόμετρα) : 0.009
ΜΗΚΟΣ ΑΚΤΗΣ (σε χιλιόμετρα) : 0.465
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΥΠΑΓΩΓΗ : ΝΟΜΟΣ ΕΒΡΟΥ
Παραμένει άσημη ενώ θα έπρεπε να είναι διάσημη , αν όχι για άλλους λόγους , τουλάχιστον
γιατί οριοθετεί την ελληνική επικράτεια στο Βορειοανατολικό Αιγαίο. Είναι η.....
Βορειοανατολικότερη των Θρακικών Σποράδων.
Η Ζουράφα (Λαδόξερα) με επιφάνεια 9 στρέμματα και μήκος ακτής 465 μέτρα σύμφωνα με παλαιότερες μετρήσεις της Υδρογραφικής Υπηρεσία του Π.Ν. , ενώ σύμφωνα με νεώτερους υπολογισμούς της είναι μικρότερη του ενός στρέμματος και έχει ακτογραμμή 32 μέτρα , είναι χαμηλή και για αυτό εξαιρετικά επικίνδυνη , ιδίως με δυσμενείς συνθήκες ορατότητας για όσους πλέουν ανατολικώς της Σαμοθράκης , από το Βορειοανατολικό άκρο της οποίας (Άκρα Άγκιστρο ή Σκεπαστό) απέχει 6 ν.μ. περίπου. Έπ' αυτής λειτουργεί φανός μεμονωμένου κινδύνου με αναλάμπον λευκό φως. Η μεταλλική πυραμί� του φανού είναι χρωματισμένη μαύρη με ερυθρή λωρίδα. Βάθη μικρότερα από 10 μέτρα βρίσκονται μέχρις αποστάσεως 100 μέτρων περίπου γύρω της. Απέχει 22 ν.μ περίπου από το φάρο της Αλεξανδρουπόλεως , είναι υπόλειμμα ηφαιστειογενούς νήσου και έχει παρατηρηθεί αξιόλογο θαλάσσιο ρεύμα ανατολικής διευθύνσεως κοντά της. Η ευρύτερη περιοχής της είναι πλούσιος ψαρότοπος , όπου συχνάζουν ακόμη όλων των ειδών τα ψάρια. Με την Ζουράφα ασχολήθηκε διεξοδικώς σε περισπούδαστο άρθρο του στη "Θρακική Επετηρίδα" ο διακεκριμένος λόγιος της Σαμοθράκης Νικόλαος Φαρδύς ! (1853-19 01). ("Τα Ζγοράφα ως κέντρο των σεισμών της Σαμοθράκης και λείψανο τεσσάρων νήσων του Θρακικού Πελάγους προ αμνημονεύτων χρόνων καποντισθεισών")
Ο συγγραφεύς αυτός γράφοντας για το νησί το 1897 το αποκαλεί "Ζγοράφα" (τα) και σημειώνει , ότι σε καιρό γαλήνης διακρίνεται και από κάποια υγρή, ελαιώδη ουσία που επιπλέει επί των πέριξ υδάτων , που αποπνέει οξεία οσμή πετρελαίου . Ο ίδιος μεταξύ άλλων αναφέρει ότι : α) Για πρώτη φορά διαπίστωσε προσωπικώς την ύπαρξη εκεί πετρελαίου το 1874 , του οποίου η πηγή ευρίσκετο επί της Ζουράφας β) Η Ζουράφα ήταν ονομαστή για την ποσότητα και την ποιότητα των σπόγγων της γ) Στην περιοχή της υπήρχαν πολλά ίχνη κτηρίων των οποίων διακρίνονται οι θύρες , τα παράθυρα οι κίονες τα κιονόκρανα κ.λ.π. (προφανώς η εναλακτική ονομασία Λαδόξερα οφείλεται στην ύπαρξη της παραπάνω ελαιώδους ουσίας).
Ο κορυφαίος των θαλασσογράφων μας Σ.Ε. Λυκούδης έγραφε προ εβδομήντα περίπου ετών ,ότι η διαβρωτική επεξεργασία της θάλασσας κατήντησε την Ζουράφα να έχει διάσταση μέγιστη 35 μέτρα , της οποίας οι δύο ακραίες κεφαλές είναι ξηρές σε περίοδο γαλήνης και αναπαυτήρια γλάρων .
Η Ζουράφα είναι , όπως προαναφέρεται το Βορειανατολικότερο , αναδυόμενο στην ανοιχτή θάλασσα , νησαίο Ελληνικό έδαφος υπόλειμμα μεγάλου εδάφους. Αναφέρεται από τον Marko Boscini (1613 -1678) , χωρίς όνομα και τον Alexander Conze Γερμανό αρχαιολόγο που επισκέφτηκε την Σαμοθράκη κατά τον β΄ ήμισυ του παρελθόντος αιώνος "Τα Ζγόραφα" .
Χάρη στην επί αυτής κυριαρχία , η Ελλάς επεκτείνει σημαντικά τις ζώνες θαλάσσιας κυριαρχία της (χωρικά ύδατα κ.ά.) στον κρίσιμο χώρο του Β.Α. Αιγαίου , προς τα Ανατολικά. Στο στενό μεταξύ της Ζουράφας και της Άκρας Γκρέμια ( σήμερα Boztepe Burnu, της Ανατολικής Θράκης) έχει εύρος 14 ν.μ. περίπου . Στο παρελθόν αρκετά πλοία , προσπαθώντας να αποφύγουν την προσέγγιση προς την Ζουράφα είχαν προσαράξει στα βραχώδη νησαίο εδάφη που περιβάλουν την άκρα Γκρέμια . Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν την ύπαρξη της Ζουράφας ,που κείται Ανατολικά της Σαμοθράκης , Βόρεια της Ίμβρου και Νότι� της Αλεξανδρουπόλεως και την οποία περιφρονητικώς παραλείπουν οι περισσότεροι από τους κυκλοφορούντες για το ευρύ κοινό (σχολικοί ,τουριστικοί κ.ά.) χάρτες μας , μολονότι σηματοδοτεί τα όρια της Ελληνικής Επικράτειας .
Σε όσα Αναφέρει Ο Σ.Ε. Λυκούδης για την διαβρωτική επεξεργασία της θάλασσας και η ταπεινότητα μας για την επείγουσα ανάγκη προστασίας της Ζουράφας από την αέναη δράση των στοιχείων της φύσης , πρέπει να προστεθεί η παρατήρηση που έχει καταχωρηθεί στην παλαιότερη έκδοση του Πλοηγού του έτους 1955 , σύμφωνα με την οποία σε μικρές αποστάσεις από τη Ζουράφα υπάρχουν στα μεν Δυτικά της "Βράχος" μικρού υπέρ την επιφάνεια της θάλασσας ύψους , στα σε Νοτιοανατολικά της "Βράχος" περί την επιφάνεια της θάλασσας. Ήδη , μετά από 40 χρόνια , τα βραχώδη αυτά νησαία εδάφη έχου� δυστυχώς εξαλειφθεί. Προφανώς περιέπεσαν στην κατηγορία του σκόπελοι ή και της υφάλου …. Απέμεινε η κάπως υψηλότερη Ζουράφα. Νησιοφύλακες και νησίαρχοι της (μέχρι πότε); τα θαλασσοπούλια……
Από τη μελέτη του Γεωργίου Γιαγκάκη "Η ΖΟΥΡΑΦΑ ΜΑΣ:Βορειοανατολικη νησαία προεξοχή της χώρας" 1996.
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΛΑΤΟΣ : 40ο 28' 23''
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΜΗΚΟΣ : 25ο 50' 18''
ΕΚΤΑΣΗ (σε τετραγωνικά χιλιόμετρα) : 0.009
ΜΗΚΟΣ ΑΚΤΗΣ (σε χιλιόμετρα) : 0.465
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΥΠΑΓΩΓΗ : ΝΟΜΟΣ ΕΒΡΟΥ
Παραμένει άσημη ενώ θα έπρεπε να είναι διάσημη , αν όχι για άλλους λόγους , τουλάχιστον
γιατί οριοθετεί την ελληνική επικράτεια στο Βορειοανατολικό Αιγαίο. Είναι η.....
Βορειοανατολικότερη των Θρακικών Σποράδων.
Η Ζουράφα (Λαδόξερα) με επιφάνεια 9 στρέμματα και μήκος ακτής 465 μέτρα σύμφωνα με παλαιότερες μετρήσεις της Υδρογραφικής Υπηρεσία του Π.Ν. , ενώ σύμφωνα με νεώτερους υπολογισμούς της είναι μικρότερη του ενός στρέμματος και έχει ακτογραμμή 32 μέτρα , είναι χαμηλή και για αυτό εξαιρετικά επικίνδυνη , ιδίως με δυσμενείς συνθήκες ορατότητας για όσους πλέουν ανατολικώς της Σαμοθράκης , από το Βορειοανατολικό άκρο της οποίας (Άκρα Άγκιστρο ή Σκεπαστό) απέχει 6 ν.μ. περίπου. Έπ' αυτής λειτουργεί φανός μεμονωμένου κινδύνου με αναλάμπον λευκό φως. Η μεταλλική πυραμί� του φανού είναι χρωματισμένη μαύρη με ερυθρή λωρίδα. Βάθη μικρότερα από 10 μέτρα βρίσκονται μέχρις αποστάσεως 100 μέτρων περίπου γύρω της. Απέχει 22 ν.μ περίπου από το φάρο της Αλεξανδρουπόλεως , είναι υπόλειμμα ηφαιστειογενούς νήσου και έχει παρατηρηθεί αξιόλογο θαλάσσιο ρεύμα ανατολικής διευθύνσεως κοντά της. Η ευρύτερη περιοχής της είναι πλούσιος ψαρότοπος , όπου συχνάζουν ακόμη όλων των ειδών τα ψάρια. Με την Ζουράφα ασχολήθηκε διεξοδικώς σε περισπούδαστο άρθρο του στη "Θρακική Επετηρίδα" ο διακεκριμένος λόγιος της Σαμοθράκης Νικόλαος Φαρδύς ! (1853-19 01). ("Τα Ζγοράφα ως κέντρο των σεισμών της Σαμοθράκης και λείψανο τεσσάρων νήσων του Θρακικού Πελάγους προ αμνημονεύτων χρόνων καποντισθεισών")
Ο συγγραφεύς αυτός γράφοντας για το νησί το 1897 το αποκαλεί "Ζγοράφα" (τα) και σημειώνει , ότι σε καιρό γαλήνης διακρίνεται και από κάποια υγρή, ελαιώδη ουσία που επιπλέει επί των πέριξ υδάτων , που αποπνέει οξεία οσμή πετρελαίου . Ο ίδιος μεταξύ άλλων αναφέρει ότι : α) Για πρώτη φορά διαπίστωσε προσωπικώς την ύπαρξη εκεί πετρελαίου το 1874 , του οποίου η πηγή ευρίσκετο επί της Ζουράφας β) Η Ζουράφα ήταν ονομαστή για την ποσότητα και την ποιότητα των σπόγγων της γ) Στην περιοχή της υπήρχαν πολλά ίχνη κτηρίων των οποίων διακρίνονται οι θύρες , τα παράθυρα οι κίονες τα κιονόκρανα κ.λ.π. (προφανώς η εναλακτική ονομασία Λαδόξερα οφείλεται στην ύπαρξη της παραπάνω ελαιώδους ουσίας).
Ο κορυφαίος των θαλασσογράφων μας Σ.Ε. Λυκούδης έγραφε προ εβδομήντα περίπου ετών ,ότι η διαβρωτική επεξεργασία της θάλασσας κατήντησε την Ζουράφα να έχει διάσταση μέγιστη 35 μέτρα , της οποίας οι δύο ακραίες κεφαλές είναι ξηρές σε περίοδο γαλήνης και αναπαυτήρια γλάρων .
Η Ζουράφα είναι , όπως προαναφέρεται το Βορειανατολικότερο , αναδυόμενο στην ανοιχτή θάλασσα , νησαίο Ελληνικό έδαφος υπόλειμμα μεγάλου εδάφους. Αναφέρεται από τον Marko Boscini (1613 -1678) , χωρίς όνομα και τον Alexander Conze Γερμανό αρχαιολόγο που επισκέφτηκε την Σαμοθράκη κατά τον β΄ ήμισυ του παρελθόντος αιώνος "Τα Ζγόραφα" .
Χάρη στην επί αυτής κυριαρχία , η Ελλάς επεκτείνει σημαντικά τις ζώνες θαλάσσιας κυριαρχία της (χωρικά ύδατα κ.ά.) στον κρίσιμο χώρο του Β.Α. Αιγαίου , προς τα Ανατολικά. Στο στενό μεταξύ της Ζουράφας και της Άκρας Γκρέμια ( σήμερα Boztepe Burnu, της Ανατολικής Θράκης) έχει εύρος 14 ν.μ. περίπου . Στο παρελθόν αρκετά πλοία , προσπαθώντας να αποφύγουν την προσέγγιση προς την Ζουράφα είχαν προσαράξει στα βραχώδη νησαίο εδάφη που περιβάλουν την άκρα Γκρέμια . Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν την ύπαρξη της Ζουράφας ,που κείται Ανατολικά της Σαμοθράκης , Βόρεια της Ίμβρου και Νότι� της Αλεξανδρουπόλεως και την οποία περιφρονητικώς παραλείπουν οι περισσότεροι από τους κυκλοφορούντες για το ευρύ κοινό (σχολικοί ,τουριστικοί κ.ά.) χάρτες μας , μολονότι σηματοδοτεί τα όρια της Ελληνικής Επικράτειας .
Σε όσα Αναφέρει Ο Σ.Ε. Λυκούδης για την διαβρωτική επεξεργασία της θάλασσας και η ταπεινότητα μας για την επείγουσα ανάγκη προστασίας της Ζουράφας από την αέναη δράση των στοιχείων της φύσης , πρέπει να προστεθεί η παρατήρηση που έχει καταχωρηθεί στην παλαιότερη έκδοση του Πλοηγού του έτους 1955 , σύμφωνα με την οποία σε μικρές αποστάσεις από τη Ζουράφα υπάρχουν στα μεν Δυτικά της "Βράχος" μικρού υπέρ την επιφάνεια της θάλασσας ύψους , στα σε Νοτιοανατολικά της "Βράχος" περί την επιφάνεια της θάλασσας. Ήδη , μετά από 40 χρόνια , τα βραχώδη αυτά νησαία εδάφη έχου� δυστυχώς εξαλειφθεί. Προφανώς περιέπεσαν στην κατηγορία του σκόπελοι ή και της υφάλου …. Απέμεινε η κάπως υψηλότερη Ζουράφα. Νησιοφύλακες και νησίαρχοι της (μέχρι πότε); τα θαλασσοπούλια……
Από τη μελέτη του Γεωργίου Γιαγκάκη "Η ΖΟΥΡΑΦΑ ΜΑΣ:Βορειοανατολικη νησαία προεξοχή της χώρας" 1996.
http://www.aoristies.gr/2012/04/blog-post_19.html#more