Διάλογοι σ' έναν τάφο

Συνεχίζω σήμερα τους θεατρικούς διαλόγους, με την ανταλλαγή απόψεων ζωντανών θαμμένων σε ομαδικό τάφο.

Η ζωή εν τάφω!
Διάλογοι σ' έναν τάφο...

Πρόλογος

Σήμερα θα ψαλλεί το "Η ζωή εν τάφω" στον Επιτάφιο.
Μου δημιουργεί συνειρμούς είναι η.....
αλήθεια.
Για τη ζωή μας, για μια ζωή εν τάφω.
Αυτός ο τάφος δεν είναι η φυσική κατάληξη κάθε ανθρώπου όταν έρθει η μαύρη ώρα.
Είναι ένα τεχνητό κατασκεύασμα κορακιών με πρόχειρα βαλμένες χοντρές πλάκες όπου μας χώνουν μέσα ζωντανούς.
Είναι ομαδικός τάφος.
Το μόνο που μας ζητούν είναι να τραβήξουμε από μέσα μόνοι μας την πλάκα που θα σκεπάσει αυτόν τον τάφο, πείθοντάς μας ότι εκεί μέσα θα ζήσουμε με ασφάλεια.
Η πλάκα είναι μισόκλειστη από πάνω.
Οι υπόλοιποι μας κλαίνε γιατί φαίνεται να έχουμε υποστεί νεκροφάνεια, και επομένως μοιάζουμε νεκροί.
Και δώστου μοιρολόι και δώστου αναφιλητά.

Ορισμένοι από μας τόσο πολύ πείθονται από τη νεκροφάνειά μας, ώστε -πεθάνανε που πεθάνανε- είναι έτοιμοι να τραβήξουν και την πλάκα να τους σκεπάσει να ξεμπερδεύουν.
Τελικά και νεκροζώντανοι που είναι, σε λίγο θα πάνε μια και καλή από ασφυξία...
Άλλοι πάλι είμαστε πιο.. αισιόδοξοι και απαιτούμε τουλάχιστον να μην τραβήξουμε εμείς την πλάκα και αν είναι να τη σπρώξει κανείς, καλύτερα να 'ναι κάνας άλλος.
Όποιος δεν τα καταφέρει να σκαρφαλώσει τα δυο μέτρα χώμα και να βγει έξω στον κόσμο των ζωντανών, τότε θα αποδημήσει εις... θυμαράκια!
Και το κρίμα της υπόθεσης είναι ότι δεν προβλέπεται και καμιά... ανάσταση για να χουμε να λεμε...
Όποιος πέσει κι εγκλωβιστεί εκεί στο θάμμα και δεν προλάβει να σταματήσει τα κοράκια που σπρώχουν την πλάκα... πάει, ξεμπέρδεψε!

Αν ο καθένας είχε από ένα δικό του τάφο, θα μπορούσε να λυθεί κάπως το θέμα με βάση την προσωπική επιλογή.
Αλλά έλα που είναι ομαδικός ο τάφος και αν η πλάκα σκεπάσει το θάμμα θα θαφτούν μαζί κι αυτοί που θέλουν να βγουν -και δεν πρόλαβαν- και αν πάλι η πλάκα δεν το σκεπάσει θα μείνουν... άστεγοι κι αυτοί που θέλαν να τους σκεπάσει!


Μεγάλο το δίλημμα και φαντάζομαι τις εικόνες των διαλόγων των ζωντανών θαμμένων.

Πρώτη Πράξη

Συζητούν δυο θαμμένοι:
-Τραβάτε τη να κλείσει να ξεμπερδεύουμε! Εδώ έχει σκιά!
-Ρε τι λέει ο μαλάκας; Σπρώχνε εκεί να βγούμε!
-Μα τι λες τώρα; Είναι δυνατόν να βγούμε τόσοι άνθρωποι από δυο μέτρα θάμμα; Πώς θα σκαρφαλώσουμε;
-Αν κάνουμε ο ένας "πατητή" στον άλλον, θα βοηθηθούμε μεταξύ μας να βγούμε όλοι.
-Α δε σφάξανε! Και πού ξέρω εγώ ότι δε θα βγεις εσύ πρώτος και μετά να μας πεις "αντίο" και να την κάνεις με ελαφρά;
-Μα γιατί να το κάνω αυτό; Σου λέω, θα είμαστε όλοι μαζί, θα βγουν πρώτα οι πιο ευέλικτοι και πιο δυνατοί για να τραβούν τους από κάτω και να συγκρουστούν με τα κοράκια για να προστατεύσουν τους υπόλοιπους ώσπου να βγουν κι αυτοί.
-Και πού ξέρω, ρε ψηλέ, εγώ αν εσύ δεν τα κάνεις πλακάκια με τα κοράκια και μ αφήσεις εδώ μέσα;
-Μα ρε φίλε ακόμα κι αν το κάνω αυτό, τι χειρότερο έχεις να πάθεις από αυτό που επιλέγεις από μόνος σου; Να θαφτείς μόνος σου; Δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις την τελευταία μας ελπίδα να σωθούμε!
-Μπαααα!!!
-Μα σου λέω: Αν με πιστέψεις και είμαι ειλικρινής τότε πιθανόν να σωθείς.
Αν με πιστέψεις και σε κοροιδεύω, θα πάθεις ό,τι θα πάθεις και αν δε με πιστέψεις!
-Ναι, αλλά αν δε σε πιστέψω, τουλάχιστον δε θα κουραστώ! Θα ξαπλάρω εδώ ωραία-ωραία και θα κάααααθομαι! Εδώ στη δροσίτσα μου, έχω και παρεούλα... Μια χαρά! Πού να τρέχεις τώρα;
-Μα αν δεν παλέψεις τώρα για να βγεις, πότε θα παλέψεις; Τώρα η πλάκα είναι μισόκλειστη και υπάρχει λίγος χώρος για να περνάμε και να σπρώξουμε και την πλάκα. Μετά θα κλείσει και δε θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
-Μη λες βλακείες. Δεν πρόκειται να τραβήξουν την πλάκα! Αν ήταν έτσι, θα την είχαν τραβήξει προ πολλού, όπως θα ήλπιζες κι εσύ κι οι όμοιοί σου. Πρώτον είμαστε ισότιμα μέλη της "Ένωσης Θαμμένων" και δε θα μας αφήσουν να καταστραφούμε και δεύτερον δε θέλουν τα κοράκια, ο δήμαρχος κι ο παπάς να μας θάψουν. Απλά λόγω των χρυσαφικών που κουβαλάμε έχουμε μεγάλο βάρος για να μας τραβήξουν και χρειάζεται απλώς να τα ξεφορτωθούμε για να είμασε ελφρείς και να μας τραβήξουν!
-Ρε δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό θέλουν; Να μας πάρουν ό,τι χρυσαφικό έει απομείνει (από κολιέ μέχρι... χρυσό δόντι) και μετά μόλις στερέψουν αυτά, θα δώσουν μια κλωτσιά στην πλάκα και θα θαφτούμε εδώ ζωντανοί κι εξαθλιωμένοι;
-Ωχού! Πάλι τα ίδια άρχισες; Δε σας αντέχω πια! Σταματήστε να φωνάζετε γιατί κάνετε κακό στη διαπραγμάτευση του δημάρχου και του παπά μας με τα κοράκια.
-Ρε πότε θα καταλάβεις επιτέλους ότι σε κλέβουν τώρα για να σε θάψουν μετά;
-Ναι καλά, σταμάτα τώρα, γιατί πήγε 8 η ώρα και ήρθαν τα παπαδάκια να μας πουν τι γίνεται πάνω.
-Σου παρουσιάζουν ό,τι θέλουν τα παπαδάκια! Σου λένε ψέματα! Μην τους ακούς!
-Και ποιον να ακούω; Εσένα; Ας γελάσω!
-Ουφ! (Απελπισία...)


Δεύτερη Πράξη

Μια άλλη φωνή ακούγεται μέσα απ' τον τάφο να απευθύνεται στο δεύτερο συνομιλητή:
-Καλά ρε ασχολείσαι μ' αυτό το μαλάκα; Έλα εδώ να σπρώξουμε και παράτα τον!
-Ασχολούμαι με δαύτον γιατί εμείς μόνοι δε φτάνουμε να σπρώξουμε την πλάκα. Είναι βαριά! Άσε που αν είμαστε λίγοι, θα μας κλωτσάνε τα χέρια τα κοράκια καθώς θα σκαρφαλώνουμε... Πρέπει να σπρώχνουμε πολλοί μαζί!
-Ναι, αν περιμένω εγώ όλους αυτούς τους νεκροζώντανους να ξυπνήσουν και να σπρώξουν.... σώθηκα! Εδώ θα με βρει ο Χάρος. Σε διάλογο με το μαλάκα. Καλύτερα να πάω από κλωτσιά κορακιού, παρά να πάω από αναμονή του μαλάκα.
-Εσένα τι είναι αυτό που σε απασχολεί; Να πας ηρωικά ή να σωθούμε;
-Ξέρω κι εγώ; Με απασχολεί κάτι να κάνω κι ας μην τα καταφέρω.
-Εμένα με απασχολεί να σωθούμε. Γι' αυτό και κάθομαι και ακούω τις παπαριές εκείνου και δεν τον πλακώνω στις φάπες απ τα νεύρα μου. Γι αυτό κάθομαι κι ακούω κι εσένα και δε σ' αφήνω να πας να ξοδέψεις τις δυνάμεις σου άδικα και να χαθείς μόνος σου.
-Ωραία, τράβα τότε εσύ στο νεκροζώντανό σου να τον πείσεις κι αν τα καταφέρεις, τηλεφώνα μου. Πιάνει και η Κοσμοτέ εδώ μέσα...
-Ουφ! (απελπισία...)


Τρίτη Πράξη

Παραπέρα ακούγεται ένας διάλογος του πρώτου συνομιλητή (του... νεκροζώντανου με κάποιον άλλον ομοιδεάτη)
-Καλά μ' έχει ζαλίσει αυτός εκεί. "Να σπρώξουμε και να σπρώξουμε"! Τι να σπρώξουμε ρε Καραγκιόζη; Δε βλέπεις ότι από πάνω τα κοράκια διαπραγματεύονται με τον παπά της ενορίας και το δήμαρχο, για να μας βγάλουν.
-Ναι μωρέ δίκιο έχεις με τους βλαμμένους τους γραφικούς. Αφού ο παπάς μας υποσχέθηκε ότι κι αν δε μπορέσει να μας σώσει όλους, θα τα καταφέρει για κάποιους. Λένε μάλιστα ότι προβάδισμα έχουν όσοι πήγαιναν συχνά στη Λειτουργία.
-Πάλι καλά. Εγώ δεν πολυπήγαινα, αλλά είναι φίλος μου ο καντηλανάφτης και μπορεί να πει καμιά καλή κουβέντα και για μένα. Εσύ έχεις κανέναν;
-Εγώ πήγαινα στα κηρύγματα του παπά και χειροκροτούσα. Τον ακολουθούσα και σ' αγιασμούς, εγκαίνια κλπ, οπότε κάπως θα τα βολέψω.
-Άντε μπράβο! Όχι που θα κάθομαι να σπρώχνω με τους άλλους τους γελοίους.
Έχουμε απ΄τη μία τον έναν να μας ζαλίζει τα τέτοια με την ιδέα του να σπρώξουμε όλοι μαζί οι θαμμένοι για να βγούμε από δω μέσα -μα γίνονται αυτά τα πράγματα;- κι έχουμε απ' την άλλη τον άλλον που κάθεται και βρίζει και πετάει χώμα στα κοράκια και τα τσαντίζει, με αποτέλεσμα να φοβάμαι πως θα πουν καμιά μέρα στον παπά και το δήμαρχο ότι δε θα αφήσουν να σωθεί κανείς μας!
-Πες τα άνθρωπέ μου! Λένε ότι ο Δήμαρχος παλιά ήταν κοράκι και τους ξέρει αυτούς και προσωπικά και όλο και κάτι θα καταφέρει!
-Ναι, ναι, το χω ακούσει κι εγώ! Και λένε οι άλλοι δυο οι γελοίοι το Δήμαρχό μας πουλημένο και ότι τον έβαλαν τα κοράκια για να μας θάψει! Μια ζωή τα ίδια! Ρε αν δε μας σώσει ο Δήμαρχος ποιος θα μας σώσει; "Όλοι εμείς"; Ας γελάσω!
Ε τελοσπάντων, ας σωθούμε εμείς που έχουμε δώσει μάχες για τον παπα΄και το δήμαρχο και από κει και πέρα ας βάλουν κάποιες δοκιμασίες και οι ικανότεροι ας σωθούν!
-Ναι, αυτό λέω κι εγώ! Να γίνουνε ανταγωνιστικοί! Αυτά τα "όλοι μαζί" δεν τα καταλαβαίνω! Αυτό σημαίνει ότι δε διαφέρουμε. "Πώς δε διαφέρουμε ρε Καραγκιόζη;" θέλω να του πω. "΄΄Εχεις τρέξει εσύ να χειροκροτήσεις τον παπά το σωτήρα μας; Γιατί να σε σώσει εσένα που μια ζωή του πήγαινες κόντρα;"
-Άκουσα πως ο δήμαρχος θα βάλει όρο ότι αν θέλουμε να σωθούμε θα πρέπει να μην ακούγεται κιχ από εδώ μέσα, τον τάφο, και να τον αφήσουμε να διαπραγαμτευτεί όπως αυτός ξέρει για μας.
-Μα επιτέλους, πρέπει να μπει σε μια τάξη αυτός ο τάφος! Όλο φωνή, γκρίνια και αναμπουμπούλα πια εδώ μέσα! Ούτε στον τάφο δε βρίσκεις ησυχία πια! Αν δε το βουλώσουν από μόνοι τους, θα πρέπει κάποιος να τους το βουλώσει!
-Είναι εδώ μέσα κάποια παπαδάκια που το έχουν αναλάβει αυτό. Έκαναν λίγο τα κορόιδα στην αρχή και τους άφηναν να φωνάξουν, να ξεσπάσουν. Αλλά πλέον έχουν γίνει ανυπόφοροι! Όλοι και περισσότεροι φωνάζουν. Κια φωνάζουν και πιο δυνατά! Είναι επικίνδυνο αυτό για τη διαπραγμάτευση που κάνουν ο παπάς και ο δήμαρχος με τα κοράκια! Τα κοράκια το είπαν καθαρά "Κιχ να ακούσουμε, τέρμα η διαπραγμάτευση"!
-Μην ανησυχείς, θα το βουλώσουν με το καλό ή με το κακό. Άσε που τελικά είναι και λίγο ακίνδυνοι.
Άλλα φωνάζει ο ένας, άλλα φωνάζει ο άλλος, έχουμε εδώ μέσα και μερικά ζιζάνια και τους βάζουν και πλακώνονται μεταξύ τους και έτσι φωνάζουν όλοι μαζί και δεν ακούγεται έξω τι λένε! Ούτε εγώ δεν ακουώ καλά-καλά τι λένε με τη βαβούρα που χει εδώ μέσα...
-Ναι, έτσι που φωνάζουν, ευτυχώς δεν ακούμε τι λένε και δεν ακούνε κι οι έξω.
-Εξάλλου, δεν μπορεί ο καθένας να φωνάζει. Είναι λιγ΄τοεροι αυτοί και πρέπει να σεβαστούν εμάς τους περισσότερους που θέλουμε ησυχία.
-Μα σίγουρα είμαστε περισσότεροι; Εγώ ακούω τεράστια βαβούρα! Πρέπει να φωνάζουν πάρα πολλοί.
-Ναι ρε! Μου το 'πε ένα παπαδάκι που έκανε σφυγμομέτρηση εδώ μέσα και βρήκε ότι 2 στους 3 θέλυν ησυχία! Βέβαια δεν μπόρεσε να τους ρωτήσει όλους, γιατί στην από κει μεριά τον δέρνανε μόλις πλησίαζε και δεν άκουγε και τις κραυγές τους. Πάντως από μας τους ήσυχους, τα 2/3 θέλουμε ησυχία! Άρα είμαστε η πλειοψηφία!
-Ε αν είναι έτσι, τότε εντάξει! Είμαστε οι πιο πολλοί! Πρέπει να στείλουμε κάποιον απεσταλμένο στον δήμαρχο να του ανακοινώσουμε ότι οι περισσότεροι θέλουμε ησυχία!
-Ναι, να βγάλουμε έναν και να πάει σε λίγες μέρες να του το ανακοινώσει!
-Ναι, θα το φωνάξω στον δήμαρχο ότι είμαστε οι πιο πολλοί και να βρει μια ημερομηνία που μπορεί να ακούσει τον απεσταλμένο μας.

Τέταρτη Πράξη

Και στο μεταξύ πάνω απ' τον τάφο συζητά ο δήμαρχος με το κοράκι:
-Δήμαρχε, πολλή φασαρία κάνουν οι δικοί σου από κάτω. Κάνε κάτι.
-Εδώ που τα λέμε, κοράκι μου, σε τάφο θαμμένοι είναι, φασαρία θα κάνουν. Λογικό δεν είναι; Τι μπορώ να κάνω γι' αυτό;
-Δε με ενδιαφέρουν οι ζωντανοί και οι νεκροί σου.
Κάνε κάτι γρήγορα να ξεμπερδεύουμε με δαύτους!
-Κάνω ό,τι μπορώ. Είπα στον παπά κι έχει στείλει παπαδάκια κάτω να "κανονίζουν" τους άτακτους και να διαδίδουν παντου΄ότι οι πολλοί συμφωνούν μαζί μου, μπας και απελπιστούν οι γραφικοί...
-Δε βλέπω να πιάνει και πολύ η τακτική σου. Βάλε ένα τέλος τώρα. Σε τελική ανάλυση, απαγόρεψε και την κραυγή. Να κόβεις πρόστιμο για κάθε κραυγή που βγάζει ο καθένας.
-Το σκέφτηκα. Δεν το σκέφτηκα νομίζεις, κοράκι μου; Μα οι θαμμένοι δεν ακταλαβαίνουν κι από πρόστιμα!
-Α δεν ξέρω τι θα κάνεις! Αλλά τέλειωνε γρήγορα με δαύτους!
Άντε μην πω σε όλους κάτω στον τάφο πώς πήρες τη θέση και για ποιο λόγο μου χεις απονείμει δυο-τρία χρυσά κλειδιά της πόλης. Να μην τους πω και ότι τα υπόλοιπα χρυσά κλειδιά τα λιώσαμε, τα κάναμε σκέτο χρυσάφι και τα μοιραστήκαμε μισά-μισά. Σε ξέρω καλά. Σε ξέρω χρόνια. Γι' αυτό μην αργείς κι έχουμε "ατυχήματα πληροφόρησης"...
-Όχι, όχι! Εντάξει, κοράκι μου θα επισπεύσω τις διαδικασίες...
Έχουν αρχίσει ορισμένοι να αυτοκτονούν εκεί κάτω και οι υπόλοιποι ξεσηκώνονται και δεν ξέρω πόσο καιρό ακόμα μπροούμε να τους κρατάμε έτσι. Πρέπει να κάνουμε κάτι. Μήπως να σπρώχναμε την πλακα μια και καλή να τελειώνουμε;
-Χαζός είσαι δήμαρχε ή πας να κάνεις τη δουλειά μόνος σου;
Μα καρατάμε την πλάκα μισάνοιχτη και απλά απειλούμε πως θα την κλείσουμε και δεν την κλείνουμε για να μας δίνει τα χρυσαφικά του ο κόσμος, με αντάλλαγμα να μην την κλείσουμε!
Άμα κλείσει η πλάκα, δε θα θαφτούν μόνον αυτοί. Θα χάσουμε κι εμείς τα χρυσαφικά τους!
-Οπότε λες να περίμένουμε μέχρι να τελειώσουν τα χρυσαφικά τους και μετά να την κλείσουμε, ε; Έξυπνη ιδέα!
-Μα γι αυτό έγινα κοράκι. Είχα πάντα τέτοιες ιδέες. Αν ρωτήσεις δημάρχους και σε διπλανούς τάφους, θα σου πουν τι ωραίες ιδέες είχα πάντα.
-Ναι, κάτι ε΄χω ακούσει.
Αλλά άκουσα και για κάποιους τάφους που δεν καταφέρατε με τους δημάρχους και τους παπάδες να σπρώξετε την πλάκα. Και μετά τους πήρανε φαλάγγι.
-Ε, εντάξει, αυτά είναι παράπλευρες απώλειες...Κοίτα μην γίνει το ίδιο κι εδώ γιατί εσύ θα φας το κεφάλι σου! Εγώ το πολύ-πολύ να πάω σε διπλανό τάφο να συνεχίσω τη δουλίτσα μου. Εσένα δε σε βλέπω καλά...
-Εντάξει, κοράκι μου, έγινε. Θα τελειώνουμε με δαύτους. Θα καλέσω απεσταλμένο τους σε λίγες μέρες να μου ανακοινώσει την απόφαση της πλειοψηφίας των θαμμένων για ησυχία στον τάφο.
-Σίγουρα θα ναι αυτή η απόφαση;
-Κοίτα, υπάρχουν δυσκολίες, αλλά έχουμε βάλει τα παπαδάκια να διαδίδουν παντού ότι οι περισσότεροι θέλουν ησυχία. Έτσι θα αποελπιστούν αυτοί που φωνάζουν και αυτοί που ακόμα δεν ε΄χουν αποφαασίσει, θα πάνε -όπως πάντα- με τους πολλούς. Θα κουνήσουμε -αν χρεαστεί- και λίγο τήν πλάκα για να φοβηθούν πως κλείνει και πως θα πάθουν ασφυξία και τότε θα κάνουν ό,τι τους πούμε ο παπάς κι εγώ. Θα τους πούμε "αν θέλετε να κρατήσουμε ανοιχτή την πλάκα, θα κάνετε ησυχία και θα αναγκάσετε και τους υπόλοιπους να κάνουν". Έτσι καθώς θα τσακώνονται μεταξύ τους, εμείς θα κάνουμ� τη δουλειά μας. Άσε που κι αυτοί που φωνάζουν δε συμφωνούν όλοι μεταξύ τους. Είναι χωρισμένοι σε 5-6 στρατόπεδα. Οπότε θα βάλω εγώ τους ήσυχους να μιλούν με μια φωνή και άσε τους υπόλοιπους να λέει ο καθένας τα δικά του. Θα τους σπέρνω και ζιζάνια μεταξύ τους για να τρώγονται!
Αν συμφωνούν μαζί μου οι 2 στους 5, αυτοί θα το φωνάξουν με μια φωνή, Ενώ οι άλλοι ακόμα κι αν είναι οι 3 στους 5, θα έχουν 5-6 διαφορετικές φωνές, κι επομένως θα επικρατήσει το θέλημα των 2!
-Δήμαρχε, είσαι διαόλου κάλτσα!
-Μα κοράκι μου, αν δεν ήμουνα θα με έβαζες σ αυτή τη θέση;
-Και πότε λες να σου στείλουν τον απεσταλμένο;
-Κάπου σύντομα.
-Κάντο 6 Μαίου, Δήμαρχε γιατί έχουμε δουλειές τον Ιούνη και θέλω ησυχία!
-Εντάξει.


Επίλογος

Θα γραφτεί σε λίγες μέρες...



--
http://toixo-toixo.blogspot.com/

Εδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν!____ksipnistere1@gmail.com